Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 10 juli 2025
Daar hij zag, dat de hond, op het hooren uitspreken van zijnen naam, den muil had opgeheven en hem met strakken blik aanschouwde, dorst hij niet voortgaan en keerde zwijgend het gezicht af. "Onnoozele, waar dwaalt gij met uwe gepeinzen?" zeide mijnheer Reimond. "De geesten zijn machtiger dan de menschen en zij laten zich niet verjagen.
»Ik zal ze eerder herhalen," zeide ik. »Gij hebt mijne zuster bedrogen en zijt daarom een schurk." »De naam van Clara," hervatte Talbot, »doet mij bedaard blijven: geloof mij, Frank, gij dwaalt. Ik heb haar lief en koester steeds de meest eervolle bedoelingen te haren opzichte." »Ja," zeide ik met een schamperen lach, »terwijl gij reeds voor jaren met een ander meisje verloofd zijt.
In de bergen bewonderen wij de grootte, in de rivieren de langgestrektheid, in velden en bosschen de uitgestrektheid, in de aarde zelf de onmetelijke massa. Dionysius dwaalt van de aardsche schoonheid telkens terstond weer af naar de schoonheid der engelen en van het empyreum.
Maar in den strijd tusschen haar lagere drangen en haar hoogere aspiraties moest ze zich verwarren, zooals alleen een impulsieve mensch, rondtastend in het warme duister van zijn gemoed, zich kan verwarren. En zoolang ze niet heeft uitgestreden dwaalt ze.
In de verte dwaalt de blik door valleien en over vlakten; op den achtergrond verrijzen hooge bergen, waartusschen zich nauwe passen openen, en op elken top troont een fort, een der schakels van die keten van vestingen, die het land moest verdedigen tijdens de onophoudelijke oorlogen met de Halve-Maan.
Ge wandelt door hare stille straten, waarin haast geen voetstap weerklinkt dan de uwe en waarin alles u aan den vroegeren tijd herinnert; uw blik dwaalt langs de ouderwetsche geveltjes, zoo geestig uitkomende tusschen het groen ter wederzijde van de belommerde gracht; ge volgt den met statig geboomte beplanten weg, die langs de haven naar de Zuiderzee voert, en het is stil op dien weg en de haven is bijna ledig; en als ge eindelijk haar monding bereikt, dan bespeurt ge niets dan de kabbelende golfjes der zilvergrijze zee.
Is dit Een kunstgreep om mijn deur mij te doen oop'nen, Opdat mijn wraakbesluiten zoo vervliegen, En al mijn peinzen zonder werking blijv'? Gij dwaalt, want wat ik voorgenomen heb, Zie hier, ik schreef het neer met bloedig schrift; En wat ik schreef, zal worden uitgevoerd. TAMORA. Titus, om u te spreken kwam ik hier.
Moogt ge uw hart verbinden Aan geliefde vrinden, Rijker vreugde vinden Dan mijn hand u biedt: Toch, in 't dichtst gewemel Van uw aardschen hemel, O vergeet mij niet! Dwaalt gij heinde en verre Bij uw lievlings-sterre, Spieglende in den vliet, Denk hoe vaak ze ons beide Vriendlijk huiswaarts leidde, En vergeet mij niet!
Niets van wat er positiefs in een valsche voorstelling ligt, wordt opgeheven door de aanwezigheid der waarheid als zoodanig. Bewijs. St. St. St. St. Derhalve: niets van wat, enz. H.t.b.w. Vandaar dat men zegt dat de Geest dwaalt.
Het is waar, dat de hongersnood het bloed van Artevelde in de aderen zijner zonen ontsteekt en bederft; het is waar, dat het nageslacht van De Coninck, van Breydel, van Borluut als een hoop hongerige wolven over de velden dwaalt en het rapenloof als eene lekkernij verslindt; het is waar, dat gansche dorpen bijna uitgestorven zijn; het is waar, dat men hondenvleesch verkoopt; het is waar, dat niet verre van ons, te midden van ons schoon en rijk vaderland, eene gansche bevolking verkwijnt en in het graf zinkt!...
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek