Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 20 juni 2025
En dan zoo heelemaal zwart met alleen maar zoo'n witte streep! dat alles had zulk een ernstig aanzien, dat de nieuwsgierige zeelui het vreemde vaartuig »De Doodkist" noemden. Eindelijk was alles gereed en zou het schip van stapel loopen.
Clare leefde en ging en deed gelijk iemand, die zijne laatste tranen geschreid had. Tot het laatst toe zag hij slechts dat eene het hoofdje met gouden lokken in de doodkist.
Vijf dagen te voren was de dochter van een opperhoofd gestorven, die nog heiden was. De hut, waarin zij stierf, was tot den grond toe verbrand en door eene schutting omgeven, waarop hunne houten afgodsbeelden stonden. Het geheel was vuurrood geverfd, opdat het van verre zichtbaar zou zijn. Hare japon was aan de doodkist bevestigd, en het afgesneden haar lag aan hare voeten.
Hij drukte hen de hand en zoo deden ook de dames en hij zoende nog een laatste maal Elsatje, op beide wangen. Rikiki werd in zijn mandje geduwd en 't deksel viel er op neer, als op een doodkist. Zij spoedden zich over de brug naar beneden... De generaal en de twee dames hingen naast de andere passagiers over de verschansing en staarden in de menigte op de kade.
Bumble één of twee jongens een paar klappen; de geestelijke heer las zooveel van den lijkdienst als in vier minuten afgeraffeld kon worden, gaf zijn opperkleed aan den koster en ging zijns weegs. »Nou Bill,« zei Sowerberry tot den doodgraver, »gooi 't maar dicht!« Dat was geen moeielijk werk, want het graf was zoo vol, dat de bovenste doodkist slechts enkele voeten onder de oppervlakte lag.
Zij zou 't later vertellen. Zij glimlachte. "Mijn dochter! 't is de oude zolderpui, die hersteld wordt." "'t Is als 't maken van een doodkist," huiverde de jonge vrouw, en ze drong het kind dichter tegen zich aan. "'t Zal niet lang meer duren, en de ridder keert huiswaarts." Ze zeide het met zekerheid, en haar dochter geloofde haar. Ze wilde weder rusten, en ze sloot haar oogen.
En het lijk stond in de zaal naast de kapel, en de doodkist was bedekt eerst met een fijn wit, en daarover een zwart satijnen lijklaken, waarop genaaid was een kruis van zilverdoek.
»Wat van Wang?" antwoordde Kin-Fo levendig, zijn ongelukkigen knecht plotseling bij den staart grijpende. »O hemel!" riep Soun van angst ineen krimpende. »Hij heeft bevel gegeven om mijnheer's doodkist over te brengen naar het paviljoen van het »Leven," en..."
Toen kapte zij in het ijs, naarvolgens het figuur van de doodkist; zij maakte de natte graszode bloot, vervolgens het zand, en weldra zagen de heer baljuw, zijne officieren, Nele en Katelijne het lijk van een jongen man te voorschijn komen, dat wit geworden was als kalk, ter oorzake van het zand.
Een half afgemaakte doodkist, op een zwarte schraag, die midden in de werkplaats stond, zag er zoo somber en doodsch uit, dat hem een koude huivering bekroop, zoo dikwijls zijn oogen in de richting van dit vreeselijke ding dwaalden; telkens verwachtte hij, het hoofd van een of andere ontzettende gedaante er langzaam uit te voorschijn te zien komen, welke verwachting hem gek maakte van angst.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek