Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juni 2025
Hoe, kwijnende lelies? vroeg Cecilianus, doodkalm. Wat meen je, dominus, met kwijnende lelies? vroeg Cecilius, eveneens, doodkalm, na. Nou, een tijdje geleden, toen de heeren niet bij elkaâr waren, hing den eene de kop naar rechts en den andere de kop naar links, geloof ik. Was de eene ziek bij den Keizer en de andere ziek bij Martialis. Ziek? vroeg Cecilius verbaasd.
't Aapje was aan den boschrand blijven zitten en keek Bibi onafgewend na, die te moe en te verdrietig was om als de anderen te doen en hinkend voortsukkelde. Toen zij 't diertje niet meer naast zich zag, keerde zij zich om en wou 't roepen. Daar ontdekte ze 't aan den zoom van 't bosch. 't Zat er doodkalm zijn kopje te krabben en rimpels in zijn neusje te trekken, alsof het Bibi uitlachte.
Ik ondervond helaas het tegendeel, want het publiek scheen zijn geestigheden niet te snappen en verliet meermalen reeds den schouwburg vóór z'n stukken geeindigd waren. Sacha scheen zich hier weinig van aan te trekken en bleef er doodkalm bij. Waar hij zich meer ongerust over maakte, dat was over zijn gezondheid.
„Dat gekke meissie ziet er waarachtig uit als een prinses, met die mooiïgheid om,” fluistert een van de omstanders tot een ander, die doodkalm antwoord: „’t Is wat moois, ’t lijkt wel niks.” „O! daar komt de agent met den hokkebaas!” klinkt het plotseling bij de deur.
En je bent plotseling verlost van je beklemming, en zoo blij, zoo blij! Dan Van Deyssel, doodkalm, met een vriendelijk gezicht aan het vertellen. Van tijd tot tijd komt hij bijna in opwinding. Niet heelemaal ... want dat doet-ie niet in gezelschap. Maar een klein beetje. Als het zoover met hem is, buigt hij voorover uit zijn leunstoel en slaat zijn zware witte hand driftig op en neer:
De spreker, heel even maar gestoord, verklaarde doodkalm met een veranderde stem: Doames en hiere, ik mien te bemerke dat er hier meinsche zaain die op zekere punte nogal lichtgeroakt zaain. Maai dunkt nochtans dat ik niets gezeid heb da nie gehoord mag worde.
Het touw bleek echter heel sterk te zijn, zoodat wij eindelijk al niet eens meer op de vlucht gingen, al was hij ook nog zoo woedend. Wij bleven doodkalm staan, natuurlijk buiten het bereik van zijne klauwen, maar toch dicht genoeg bij, om met sarren voort te kunnen gaan.
De staart van Soun was van zeven en vijftig tot vier en vijftig centimeter teruggebracht. Kin-Fo had zich na de strafoefening, die hij Soun had doen ondergaan, weder op zijn divan neergevleid en bekeek doodkalm den brief, die voor acht dagen was gekomen. Het hinderde hem minder dat de brief te laat in zijne handen was gekomen, dan wel dat Soun zich weder aan onachtzaamheid had schuldig gemaakt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek