Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 oktober 2025
„Mijn God” zoo sprak de duif „is innig-zacht, Heeft donzen wieken, en bemint ons allen; Almachtig, heerscht hij over duizend-tallen En houdt op ieglijk duifje trouwe wacht.” De sperwer sprak: „Mijn God heeft vlucht en kracht, En kan op eens uit hooger luchten vallen, En die Volmaakte laat een juich-kreet schallen, Wanneer zijn schoone neb een doffer slacht.”
Eens op zulk een wandeling, toen hij zoo ver gekomen was, dat hij niets om zich zag dan sneeuw en sneeuwdragende takken, half wit, half zwart en alle geluid en leven verdoofd schenen in het glinsterend donzen hulsel, gebeurde het, dat hij een klein, wit diertje snel voor zich uit meende te zien loopen.
Een onbestemd en diep gevoel Ontwaakt en trilt er in onze âren... Wie mocht dien indruk nooit ontwaren? Wien laat dat purprend Westen koel? Nu zweven als op donzen schachten Geliefde beelden om ons heen; Nu wemelt droom aan droom dooreen, En zielsgepeinzen en gedachten.
't Waren wonderlijke rozen, wier naam niemand kende en die uit vreemde landen naar Ekeby waren gekomen. Daar waren gele rozen, in wier aderen het bloed rood was als dat van een mensch, en roomkleurige met donzen randen, en lichtroode met groote bladeren, die buiten aan den rand kleurloos werden als water, en donkerroode met zwarte schaduwen.
Zij kon haar gedachten niet meer volgen; die fladderden in haar geest als kapellen en het werd haar, of stemmen aan haar ooren zongen.... Zij begreep, dat zij zich niet mocht laten neêrzinken in de zachte weelde, die haar als met donzen armen omving, dat zij niet droomen kon te midden van een salon vol menschen.
Zij deed tallooze verkoudheden op, door het zitten op vochtig gras, om een "heerlijk punt," bestaande uit een steen, een boomstronk, een paddestoel, en een paar veldbloemen, te vereeuwigen, of om een "hemelsch wolkgevaarte" op het papier te brengen, dat er, als het af was, uitzag als een verzameling van keurig opgemaakte donzen bedden.
Ze kwamen eerst den volgenden morgen, zoodat wij niet anders konden doen dan gaan liggen op de planken van den vloer en zonder avondeten den nacht ingaan. Er was een pan in huis, waar we een verkwikkenden teug helder water uit konden drinken en toen gingen we rusten en sliepen spoedig zoo heerlijk, alsof we op donzen bedden lagen.
Het vloerkleed was amberkleurig, en zoo zacht en dik dat de voet erin wegzonk als in een donzen bed. Een lamp, in den vorm van een zilveren duif, hing aan een zeer dunne vergulde ketting in het midden der kamer. Terwijl zij brandde vervulde zij de lucht met een zachten aromatischen geur. »Mr. Thaddeus Sholto," zei de kleine man, steeds kauwend en grimlachend, »zoo is mijn naam.
's Avonds viel ze niet, als in de eerste dagen van hun tocht terstond in een vasten, droomloozen slaap, waaruit zij eerst den volgenden morgen verkwikt ontwaakte; neen, zij lag langen tijd te woelen tusschen de donzen kussens van haar rustbed en wanneer zij eindelijk insliep, had zij onrustige droomen, waarin haar toekomstige echtgenoot onder allerlei vreemde gestalten voor haar verscheen.
Welaan, deze zij hun geschonken! Welke smarten hen op hun donzen bed wachten, weten zij nog niet. Hebt maar een jaar of wat geduld, dan raapt de dood u nog sneller weg dan in een veldtocht," zeide hij en trad naar een tafeltje, schreef een verklaring, dat hij voor zich en zijn nakomelingen afstand deed van den troon van Frankrijk en van Italië en zond dezelfde deputatie daarmede naar Parijs terug.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek