Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 5 juli 2025
En terwijl allemaal stille wegdrumden, vroeg hij wat een lieve gebuurvrouw daar zong, ginder hooge. Tante Olympe trok voorzichtig de deure dicht, en begon seffens te vertellen van het zonderlinge huishouden. Een blinde met zijn dochter. Ze noemde de dochter "een verloren maarte". De oude vader knorde en ronkte en keef den heelen godschen dag door, en 't meissen zong swijlens.
En, een nare kreet klonk er door het vertrek: die aanblik was te smartelijk voor den verlaten echtvriend; hij snelde ter deure uit; maar toch, zijn zoontje klokte en klokte voort; en toen het kind ten laatste verkwikt de oogjes sloot, toen was het alsof er een dankbaar lachje om zijn lipjes speelde; immers hij wist het niet dat de boezem waaraan hij was ingeslapen, niet de boezem zijner moeder was.
Het stond in een nauw en stil straatje, en ze kon 't goed bereiken zonder belonkt te worden. 't Was een laag ouderwetsch gedoe met éen verdiep en een trap vóór de deure. Johannes had het binnenwaarts met kunstigen smaak versierd. Er waren vlakvloers twee plaatsen en een verandah. Hij had de verandah met allerhande groen en gebloemte bezet, en een schuchter blauwig licht laten binnenzijpelen.
En 's morgens, als zij dacht dat haar zoon wellicht ergens aan den weg ziek lag, ging zij op den dorpel der deure zien of hij niet afkwam; maar zij zag hem niet en zij zette zich aan 't venster, om van daar naar de straat te kijken.
Ze stegen langs de trap en, moeders kamer voorbijgaande, fluisterde Goedele: Zoetekens.... Ze bereikte hare eigen kamer, stak algauw 't licht aan, bad met een korten wenk dat hij zou binnen komen en wees hem een stoel. De klaarte pletste tallenkante rond en, langs de spleet van de deure, viel in een lange strepe over den drempel op den donkeren vloer van den gang. Ze zetten zich neer.
De hekkele geet met de rugge in 't bedde liggen; de osse geet in de stal staon en de hane achter in de koostal op 't rik. De slîpsteen henk zich op baoven de deure. 's Aovens kump Grîsgrauwgruwweltjen in huus. Hî wil de lampe anstekken, en "poef!" zeg et ei en vlug um in de oogen.
Werpt uiteen de onvaste vlagen; vluchten doet ze, en verre voort zij de smoor van hier gedreven: nevel, 's Heeren stemme aanhoort! Fiat lux!–De zonne, ontembaar, zegepraalt; de nevel zwicht: onverwinlijk is de Waarheid, onverheerbaar is het Licht! 2 Het mist. De zee, de zee, ze 'n zoeft bijkans zoo zeer niet als de boomen, daar, wild, de winden deure rijen, te peerde, en zonder toomen.
Maar die toekomst lag voor haar slechts weinige maanden verder en de ééne, groote gebeurtenis, die te wachten stond, hield al hare gedachten bezig. Zou dan ter deure worden uitgestoken een strook wol, het teeken, in verband met de huiselijke bemoeiing der vrouw, dat een meisje was geboren? Of wel zou het de olijftak wezen, symbool van het toekomstig optreden des mans in het burgerlijk leven?
Eindelijk echter liep het meisje, door Frerik gevolgd, ter deure uit, om den b'ron en den jonker duuzend, duuzend moalen te bedanken; maar, toen ze buiten kwamen, waren de heeren reeds lang uit het gezicht, en keerden de jongelieden dus naar binnen terug, waar ze elkander in de armen vielen, en kusten dat het een lust was.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek