Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 22 juni 2025
Moest ik een oogenblik uwe achting derven, mijnheer, ik stierve eenen pijnlijken dood. Ja, ja, Bavo, de ziel der arme Godelieve heeft honger naar uwen eerbied, en zij zal dien behouden met hare dankbaarheid tot aan het graf. Vaarwel, mijnheer, tot morgen!" En opstaande greep zij den arm harer moeder en trok haar naar de deur.
Aristomachus knikte toestemmend, en Phryxus las ten tweeden male het antwoord van de Pythia: Als van 't besneeuwd gebergt een ruiterschaar komt dalen In 't effen land, door vruchtbaar nat gedrenkt, Dan voert de ranke boot u, moe van 't ommedwalen, Waar 't vreedzaam oord den zwervling ruste schenkt, En van de vijf moogt gij in 't eind verwerven, Wat gij zoo lang met rouw in 't hart, moest derven.
Dus ad 2: Zijn aard was niet uit één stuk gesmeed, maar tweeslachtig: trotsch zoowel als teeder zijn hart, zijn gemoed vrouwelijk en ontembaar, zijn neiging aldoor dobberend tusschen zwakheid en moed, deugd en meegesleept worden. Zoo lag hij levenslang in strijd met zich-zelven en moest zoowel het genot als wijsheid derven.
De gloed, waarmede dit alles geschilderd is, de onpartijdigheid des dichters, die niet verheelt, wat de joden, als paria's der maatschappij, te lijden hadden, moeten ons niet op het dwaalspoor brengen, de teleurstelling van Shylock niet als een tragisch voorval doen beschouwen, en in hemzelf geen martelaar doen zien, die door spitsvondige redeneeringen zijn recht moet derven; wij moeten niet door diepzinnige wijsgeerige redeneeringen gaan opsporen, welke verborgen waarheden de dichter in dit stuk op bedekte wijze heeft willen verkondigen; want de blijkbare moraal van het tooneel in de gerechtszaal is, dat, wie een kuil voor anderen graaft, er ten slotte zelf in valt; een moraal, die in een blijspel volkomen op haar plaats is, zoodat zeer terecht onmiddellijk daarna het stuk op schertsenden toon voortgaat en ten einde wordt gebracht.
Wat beloofde de godspraak mij? 'Als van 't besneeuwd gebergt een ruiterschaar komt dalen In 't effen land, door vruchtbaar nat gedrenkt, Dan voert de ranke boot u, moe van 't ommedwalen, Waar 't vreedzaam oord den zwervling ruste schenkt; En van de vijf moogt gij in 't eind verwerven Wat gij zoo lang, met rouw in 't hart, moest derven. »Thans wordt vervuld, wat de god mij heeft toegezegd.
Ons voorjaarslandschap, zietdaar wél schoonheid. Niet de schoonheid der ontroerende pracht, maar de schoonheid der schaterlachende vreugde. Menig ander oord heeft schoons, dat wij in Noord-Holland derven. Doch dit hebben wij: te ademen in het land van licht en ruimte.
„Cuba es mi Patria.” „Uitstekend! Die heb ik èltijd gèrne gerookt; ik zèl dèrvèn een nemen èls monster.
Een stil en vroegrijp wijfje, dit Marieken zooals éénige kinderen, die vroeg de moeder derven moeten, veelal worden. Flink uit de kluiten geschoten, met haar ernstig gezichtje en mijmerende oogen, kon zij in haar dertiende jaar wel haast voor vijftien doorgaan. Maar den blijden stoeilust, den overmoedigen lach van de kalverjaren zocht men bij haar vergeefs. Hoe zou zij ook vroolijk zijn geworden?
Het vierde gebod is een gebod uit Gods wet, zoo goed als elk ander, en ook van dit gebod geldt het, dat er »niemand is, die goed doet«, dat »ze allen gezondigd hebben«, en dus allen »de heerlijkheid Gods derven«.
Inderdaad, juist een rit door zoo prachtig schoon eene landstreek versterkt mij steeds meer in de overtuiging, dat spoorwegen eigenlijk alleen in de woestijn behoorden aangelegd te worden, waar aan het landschap niets te bederven valt, en de vluchtige beschouwing u niets derven doet.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek