Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Stormen, tegenwinden en sterke tegenstroomen vertraagden den overtocht, en niet voor den 13en Augustus wierpen de karveelen in de haven het anker uit. Daar had Columbus veel vrienden, en zijn ongelukken hadden een groote verandering in de gevoelens jegens hem veroorzaakt bij velen, die ook eerst meegeschreeuwd hadden tegen hem.
Winkler Prins zegt in zijne Encyclopædie, dat hij een bloedverwant van Admiraal Domenico Columbus was, doch als we lezen, dat een kleinzoon van Admiraal Piet Hein aan den Amsterdamschen Magistraat zich bekend maakte, als een »spellebaas«, die om een plaatsje voor zijne tent vroeg, dan zegt de bloedverwantschap van Admiraal Columbus al heel weinig.
Ook op de beide andere schepen was dat opgemerkt, en al hadden Columbus en de Pinzons het aanvankelijk ook voor het volk verzwegen, het kwam er toch achter, en de angst nam met elk oogenblik toe.
Hij was het, die, zich stellende boven de vooroordeelen van zijn tijd, en van zijn Orde, het oor leende aan de smeekbeden van Columbus, voor diens inzichten gewonnen werd en hem den nog wel wat weifelenden steun van de koningin bezorgde. Zonder Mendoza zou Isabella misschien nooit vorstin over een Nieuwe Wereld zijn geworden.
Maar in alle gevallen, Columbus sloeg dat aanbod niet af, en beloofde den Kazike den volgenden dag bij hem een bezoek te zullen brengen.
Columbus, de prior en de dokter brachten in de cellen van het stille klooster La Rabida vele uren door met de vraag of de aarde een bol of een plat vlak was, en of het, door steeds westwaarts te zeilen, mogelijk zou zijn het vasteland van Azië te bereiken, dat ver weg in het Oosten lag.
De medegebrachte inboorlingen werden voor Columbus gebracht, en nadat deze, met behulp der tolken, wat evenwel nog zeer gebrekkig in zijn werk ging, hun een en ander gevraagd had, wees hij op de gouden neusstaafjes, en vroeg: »Vanwaar krijgt gij dat goud?« De inboorlingen antwoordden: »Uit Cubanacan,« wat beteekende: »Uit het binnenland van ons eiland.«
Columbus gaf geen antwoord. Maar een ei nemende, verzocht hij ieder van het gezelschap te beproeven, of hij het op één eind kon laten staan. Niemand evenwel kon het doen. Nu zette Columbus het ei met een kleinen tik op tafel, waardoor het een deuk kreeg, zoodat het staan kon.
En toch waren ze verplicht hem, den vreemdeling, den »Liguriër«, te gehoorzamen! Ja, men zou hem gehoorzamen, zoo lang ongehoorzaamheid gevaarlijk was, langer niet. Merkwaardig genoeg vergezelde Guacanagari Columbus nog denzelfden dag naar de vloot, zonder, naar het scheen, eenig ongemak van zijn been te hebben.
Met geestdrift riep zij uit: "Ik zal ten behoeve van mijn eigen kroon van Castilië de onderneming doorzetten en mijn eigen juweelen verpanden, om het noodige geld te krijgen." De morgenster was voor Columbus opgegaan, maar hij had haar niet gezien, omdat hij de oogen niet opwaarts, maar naar den grond geslagen had.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek