Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
De Simons, die wij ontmoetten, hadden blijkbaar geene vijandelijke bedoelingen; toen de eerste verrassing voorbij was, waren zij zelfs zeer vriendelijk, want toen wij eenige inlichtingen omtrent Coffin vroegen, waren zij aanstonds bereid ons een gids mede te geven.
Welhaast bemerkten wij eenige ongewapende inlanders, die ons tegemoet kwamen en ons mededeelden, dat onze aanstaande komst overal bekend was, maar dat men meende dat wij te Grand-Talibonche waren; het opperhoofd van Coffin, Bakomé genaamd, was zelf derwaarts gegaan om Tomba-Coeyé te ontmoeten en met de andere hoofden te raadplegen.
Dat Kassan behoorde aan Carimoe, den verbitterden vijand van Dinah en de Franschen; er bleef nu niets anders over dan den zuidelijken tak op te varen, die naar Coffin voeren moest.
De verschijning van een grooten witten vischarend was voor allen eene gebeurtenis. Eindelijk, omstreeks twee uren in den namiddag, kwamen wij aan een open plek, die ons een kijkje gunde op bouwland. Wij gingen aan wal en bemerkten weldra ten zuiden groote boomen, onder wier lommer het dorp Coffin verscholen lag. Ik schaarde mijn kleinen troep in orde en wij gingen op weg.
Weldra verscheen hij met een onbezorgd, lachend gelaat en vertelde mij dat die lastige kwant met het geweer een spion was, gezonden door onzen vijand Carimoe, die zelf langs de groote kreek te Coffin was gekomen en ons van nabij had gadegeslagen. Ik verbaasde mij over de kalmte en de onverschilligheid van Dinah.
De zuster van Dinah en haar zoon gingen met den adelborst mede, het overige van het gezelschap vertrok van het dorp Coffin met de boot. Ondanks al onze inspanning gelukte het ons niet, voor het einde van den vloed de kreek van Grand-Talibonche te bereiken; toen wij haar opvoeren, liet de eb zich reeds met kracht gevoelen.
Dit kon echter voor mij geen reden zijn om werkeloos te blijven. Ik vroeg hem daarom of hij er bezwaar tegen had, naar het dorp Coffin te gaan, dat volgens de kaart dicht bij Grand-Talibonche moest liggen. Dinah meende dat wij daarheen konden gaan, want het opperhoofd van Coffin behoorde vroeger tot hunne vrienden; sedert had hij niets meer van hem vernomen.
Toen deze dorpen verwoest werden, trokken de inwoners naar Kassan: van daar het verschijnsel eener nederzetting van Naloes midden in het land der Bagas. Dinah verhaalde mij een treffend voorbeeld van dit asylrecht, en verklaarde mij tevens de reden, waarom hij zich sedert onze komst te Coffin van mij verwijderd gehouden had. Die reden trof mij zeer.
Omstreeks elf uren kwamen wij aan een punt, waar de vrij breede kreek zich in drie takken splitste, waarvan een zich naar het noorden en een naar het zuiden richtte, terwijl de derde zijn loop in oostelijke richting vervolgde. De noordelijke arm was die van Grand-Talibonche, dien Dinah wilde vermijden; de oostelijke was die van Kassan, dat op de officieele kaart den naam van Coffin droeg.
Hij kon nu natuurlijk niet weten, dat wij, toegevende aan de bezwaren van Dinah, ons reisplan veranderd hadden; wij moesten dus een bode naar hem zenden, om hem op de hoogte te brengen. Eindelijk bevonden wij ons onder den lommer der groote boomen van Coffin.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek