United States or Kazakhstan ? Vote for the TOP Country of the Week !
die har herte voeget So simpellic an onsen Here, Dat men ne can no min no mere Vergronden noch genemen ware Hoe 't tusschen hem stoet ende hare.
Nochtan dat hi dat scone wijf Minde boven alle die leven. Bi valschen rade, die hem wert gegeven, Dat hi sprac messelike woort, Wort gherechte minne ghestoort, Also dat si hem ontginc. Daer omme radic boven alle dinc Hoveschelike te sprekene elken man, Waer hi mach ende waer hi can. Ende sonderlinghe van allen vrouwen Sprect hoveschelike ende mint met trouwen.
Na verloop van eenigen tijd zeide onze officier tot den voorzanger, "Zeg, jelui moet daar niet zoo bij schreeuwen". Onmiddellijk klapt de voorzanger zijne beide handpalmen saam, brengt de handen tot de hoogte van zijn neus en zegt: "Officer, Chinaman no cry no can", en onmiddellijk wordt het gezang weder aangeheven tot het werk is afgeloopen.
»Can we not have such as a déjeuner
"Hoe dit zij, wij hadden den tijd niet om behoorlijke navorschingen te doen; en wij moesten ons schuil houden voor Can Francesco, die ons als verspieders wilde doen vatten; maar mij dunkt, dat, wanneer de pelgrim overal rondbazuint, dat de knapen, die bij Carlo della Scala zijn opgebracht, zich thans in hoog aanzien aan het hof des Graven van Holland bevinden, er zich wel iemand zal opdoen, die zich hunner aantrekt."
In een paar dier vergelijkingen bespeuren wij eenige aandoening. Zoo b.v. in deze uit het eerste boek: Daer nae sprack der heilighe man, Die salighe diet ghemercken can "Men mach in menghen synnen "Gods heerscapie bekennen, "Sijne ghenade ende sijne ghewalt.
Aan de volkspoëzie en wel aan de oudste leugenliederen herinneren ons deze verzen: Want niet bat en can 't getoonen mijn sin, Dan een molensteen ghevloten mach in 't Zwin . Maar aan geen deel van het maatschappelijk leven worden wij door hare beelden en vergelijkingen vaker herinnerd dan aan het ridderwezen. De gansche voorstelling van het zoeken der minne als een strijd gaf daar aanleiding toe.
Place after place which he mentions in their captive wanderings have been identified, and every scene and every feature can be recognised as if it were a tale told of to-day. Rev. J. Ross, History of Corea, ; en Ch. Dallet, Histoire de l' Eglise de Corée, 1874.
Ic sie ginder ene scone fonteine, Daer op willic gaen nemen rast; Ic hebbe so langhe tijt ghevast, Dat ic hebbe hongher ende dorst, Ic hebbe te drinckene so groten lost, Dat icx niet langher en can ghedragen.
Vooreerst gelijk de tegenstanders opmerkten wie de gave der onthouding niet heeft »ende nochtans tot afscheydinge gedrongen wert, hoe can die sonder sonde ende besmettinge leven?« Echtmijding voert tot ontucht.
Woord Van De Dag