Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juli 2025
Ieder stap, die de vader dee, voelde ik op me hart. "Kees," zeid' ie, over me heen bukkende: "Je heb geld; je weet wel dat je dat hier in 't Huis niet verstoppen mag"; en meteen trok ie 't uit me hand. "'t Is voor een doodhemd", stotterde ik, en viel op me knieën in de krib maar 't holp niet. "We zellen 't voor je bewaren", zei de Vader, en maakte het zakkie ope', en telde et geld bedaard.
Terstond herinnerde hij zich de voorspelling van Barbanera , en het hoofd bukkende, onderging hij zwijgend den genadeslag, die hem bij de overige lijken voegde. "Is die gevloekte Graaf dan nergens te vinden?" brulde Adeelen, terwijl hij rondliep als een leeuwin, die van haar jong beroofd is. "Waar zoude hij wezen?" zeide Cammingha, die hem tegenkwam: "zij zijn allen dood op één na."
»Au!» zei Piet, zich haastig bukkende, »daar krijg ik een steen op mijn hoofd! Ze gooien!» »Laat ze hun gang maar gaan!» raadde Bob aan. »Ze schijnen te meenen, dat wij bang voor hen zijn. Niet te hard loopen, jongens, opdat ze wat naderbij komen. Als ze dan dicht genoeg bij ons zijn, draaiën we ons eenklaps om, en geven hun de straf, die hun eerlijk toekomt.» Die raad was goud waard.
Ondanks hare vermoeidheid was zij zoo luidruchtig vroolijk, dat Tamalone zich telkens uit de bukkende houding oprichtte, wanneer haar milde stem in de schemering van het gebladerte hem schertsend iets toeriep.
En al de raadren en al de riemschijven, eerst daar verweg en toen ook in de zaal, begonnen te leven, het leven vloog door de fabriek, en de krukken en de boomen en de spoelen begonnen hunnen dans. In eens was de zaal vol rumoer. En alle menschen begonnen hun stille beweging. In eens was de zaal vol van gaande lijven. In eens was de zaal vol bukkende lijven. In eens was de zaal vol zachte aandacht.
En buiten kwam de Dag zooals een minnaar, en spreidde 't schemerkleed wijd open, toen hij 't om de schouders hing. Maria ontwaakte, brekende, op haar bed. En stil en klaar lag ze, ziende den goddlijken ochtendstond. En zij hief zich. Haar voorhoofd ging naar 't licht. En zij wiesch zich, bukkende naar het water. En zij at iets en zei moeder goên dag. En zij ging door de lichte hooge straten.
De menschen", ging hij voort, naar het schoensmeer bukkende, "de menschen denken soms dat ie gek is; maar hij is slecht". "Hoor eens, Keesje!" zei ik, een klaptafeltje op een ijzeren poot opslaande; "ga hier eens wat zitten en vertel me reis geregeld, wat heeft Klein Klaasje je gedaan?" "Het zel niet helpen", zei Keesje, "maar ik zel et doen, as u 't niemand zegt. Kent meheer et Huis?"
Velen meenen, dat, als zij een werkje hebben, met een weinig minder grondigheid, met een weinig minder verstand, met een weinig minder kennis geschreven dan noodig zijn in een boek voor een groot mensch, en wanneer de schrijver daarbij, zich bukkende en inkrimpende tot de jeugdige vatbaarheid, zijn stijl zoo doodeenvoudig en naïef, zijn geest zoo lief en zoetsappig en zoo klein heeft gemaakt, en hij bovenop dat boek gezet heeft: "voor de lieve jeugd," dat zij dan al een heel lief en belangrijk boekje voor hunne kinderen hebben, waar de lieve jongens gretig op zullen vallen en uren lang zoet mee zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek