Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 14 mei 2025
En bij al dat fraais trof ik allervermakelijkst reisgezelschap; een aantal heeren en dames, opzichtig uitgedost en zeer spraakzaam, in hun gesprek aanhoudend van een duitsch dialekt in leelijk amerikaansch-engelsch overspringend. Zij bootsten met hunne talen de boot na bij het verwisselen van het vaarwater.
Zij joelden wat onder elkaar en bootsten de commando's, den marcheerpas, en ook de somber-droevige gezangen na. Er waren er die deden of ze zingend schreiden en anderen imiteerden de razende, snauwende stem der officieren. Singen! Singen!
Hij gaf den Mensch de taal, taal schiep gedachte, Die van 't heelal de maat is; kennis schokte De tronen van den hemel en van de aard, Die trilden maar niet stortten; en de ziel Vol harmonie uitte zich al-profetisch In zang; muziek hief, tot hij zorg-bevrijd, Godgelijk schreed over de klare golven Van zoet geluid, den luisterenden geest; En menschenhanden bootsten na, bespotten Ten laatste, met gestalten geboetseerd Lieflijker dan hun eigne, 's menschen vorm, Totdat het marmer godlijk werd, en moeders Die het beschouwden er de liefde dronken Die menschen in hun kroost weerspiegeld zien En 't ziende sterven.
De krijgslieden waren enkel gekleed met een gordel van kokosvezels, op het hoofd droegen ze een soort van mijter, tapa geheeten; de dansers bootsten een gevecht na; ze lieten in hun handen houten lansen allerlei bewegingen uitvoeren, en wisten die zoo snel te draaien, dat men de wapens niet kon onderscheiden.
Zij waren niet alleen niet tevreden hun meesters in manieren na te doen, maar bootsten zelfs hun spraak na en die oolijke snaken deden het zoo meesterlijk, dat het bijna hetzelfde was. Ik bewonderde hun vrije en ongedwongen manieren en ik werd nog meer getroffen door hun geestigheid, zoodat ik begon te wanhopen of ik ooit zoo'n beminnelijk persoon zou kunnen worden.
De wanden en het gewelf waren wit gepleisterd: maar de kroonlijst, zoowel als de pilasters, waar zij op rustte, bootsten zoo natuurlijk het roode marmer na, dat men die moest voelen om zich te overtuigen dat zij slechts uit hout vervaardigd waren.
Zij gilden en zongen, en stampten met hun klompen op de klinkende straatkeien, om de rustige, slapende burgers ook eens goed te ergeren; zij schudden aan de enkele, nog brandende lantarens in de stille, donkere straat; zij keften tegen de razend-keffende hondjes achter de gesloten deuren, kraaiden op 't gekraai der hanen, en bootsten ook het gemiauw van katten na; en midden op de brug van het kanaal dansten zij hand aan hand een ronde, stampvoetend dat de ophaalketens in hun hengsels ervan schommelden en klapperden.
Toen ging ze hen vóór naar de opening tusschen de rotsen en de jongen volgden een voor een achter elkaar de kronkelingen van haar spoor, stonden stil en snuffelden als zij het deed, en bootsten elke beweging van haar na; net als jonge beren doen, wanneer ze door de bosschen zwerven. Bij den ingang van het hol ging ze op zij en de jongen verdwenen een voor een naar binnen.
Met haar lispelenden mond kon zij niet goed de s uitspreken en als zij "dreupels" wilde zeggen, klonk het in haar brabbeltaal alsof zij "dreupelfs" zei. De boeren spotlachten, bootsten haar verdraaide uitspraak na. Dreupelfs! We 'n hên gien dreupelfs besteld. W'hên pinten bier gevroagd. De vrouw werd nijdig: G'hêt wèl dreupelfs gevroagd! We'n hen gien dreupelfs gevroagd!
Bij het afscheid van die bergengte van Attiaïlo bootsten wij onwillekeurig Dante's gebaar van afgrijzen na, bij het verlaten der hel.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek