Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 26 juni 2025
De lezer bedenke, dat de jonge Israëliet sedert zijn vroegste jeugd van den Messias gehoord had. In de school had hij de profetieën dienaangaande hooren voorlezen. De komst van den langverwachte was het onderwerp van veler gesprekken. In de synagogen, in den Tempel, op feest- en vastendagen, in het openbaar en in de stille binnenkamer verkondigden de Joodsche leeraars den Messias, totdat alle kinderen Israëls, waar zij zich ook bevonden, naar Hem uitzagen. De groote vraag was: Wanneer zal Hij komen? Want d
En ook weten zij wel, dat onze natie haar woord verpand heeft aan eene dynastie. Vandaar een Janussysteem, waarvan waarheid in staatsbeleid het uithangbord en onopregtheid de geheime kracht is. Zij zweren trouw aan een Vorst, dien zij in hunne binnenkamer minachten en bespotten, en vleijen de ijdelheid eener schare aan wier onmondigheid zij hunne populariteit ontleenen.
Het type der geloovige vrouw is tegenwoordig niet meer zij die "als zij bidt in hare binnenkamer gaat en de deur achter zich sluit"; maar zij heeft bazuinen en theekransjes noodig om tot het besef te komen, dat zij eene vrome vrouw is, vol van den heiligen geest des geloofs. De ongedurige menschen van het laatst dezer eeuw genieten zelfs niet van de rust als deze hun ten deel valt.
Er passeerden weinig menschen op de gracht. De heer de Stuwen zat voor de tafel in de binnenkamer. Het kolomkacheltje brandde flauwtjes. De gasbekken waren boven het grijze hoofd ontstoken en hij las de krant onder 't soppen van een tafelbeschuitje in een juist weêr volgeschonken nagemaakt blauw Saksiesch theekopje.
Wat de mensch in staat is te doen, is de mensch niet in staat om te hooren. Wat de medemensch en medechristen moet lijden, kan ons niet verhaald worden, zelfs niet in onze binnenkamer, zoo verscheurt het de ziel. En toch, o mijn vaderland, worden deze dingen onder de schaduw uwer wetten gedaan! O, Christus, uwe kerk ziet ze aan, bijna met stilzwijgen!
Laat mij eerst vertellen, hoe wij hier in Batavia gehuisvest zijn, want het hotelleven hier is in vele opzichten anders dan in Europa. Wij zitten dan met ons beidjes in een eigen huisje, een paviljoen genaamd. Daarin hebben wij een groote, luchtige slaapkamer met wat daarbij behoort, een binnenkamer en een voorgalerij. Van de voorgalerij hebben wij een ruim uitzicht over het Koningsplein.
In de binnenkamer, boven tegen den balk en elders, vindt men de huisspreuken: "Aan Gods zegen is alles gelegen"; "De Heer beware uwen ingang en uwen uitgang"; "Dit huis staat in Gods hand, God beware het voor brand"; "Als God met ons is, wie zal dan tegen ons zijn?" Natuurlijk wijzen taal en spelling veelal op oudere dagteekening.
Ik werd voor 't ontbijt in eene binnenkamer gelaten maar dit vertrek de woonkamer van het gezin was erg bedompt en waarschijnlijk sedert de grondvesting van het gebouw niet meer bijgeveegd; het was mij ondoenlijk het ontbijt daar te voltooien, en ik was blijde, na mijne rekening betaald te hebben, weder naar buiten te kunnen.
De kwaal bleef, maar zij mocht opzitten den heden dag, en kwam ten laatste zelfs beneden; maar den eersten keer deed zij er vijf minuten over, om van de slaapkamer naar de binnenkamer te komen. In het begin van Maart was op verzoek van Jozef Emilie Berlage-Hartse op de koffie gevraagd. Emilie voelde zich tegenwoordig zóo verlaten!
Kind, ik heb geen rust in den slaap mogen vinden, doch daar buiten, bij de plaats waar het stof der dierbare bij dat van je vroeg ontslapene broeders en zusters ligt, daar heeft de goede God mijn hart weer tot kalmte willen stemmen, daar heeft je moeder mij met haar trouwhartige stem, als toegefluisterd: "Vader, schep moed, wij zullen elkander spoedig wedervinden, maar beur tot zoolang de grijze kruin; blijf zoolang als God wil in den werkkring, dien Hij je gaf en waarin je thans nog je vreugde vindt; doch, niet slechts dáár moet je troost en afleiding zoeken, ook in de binnenkamer moet je vertrouwende en dankbaar het goede herdenken dat wij er vonden, en, om hen, die bij God zijn, haar niet vergeten.... die...." Maar reeds lag de dochter in de armen des grijzen vaders, en hij kuste haar teeder op haar lief gelaat, en, bij al zijn leed, gevoelde hij zich in dien stond werkelijk gelukkig.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek