Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Een rijke weduwe heeft hartelijke woorden tegen mij gesproken; zij wil mij tot welstand brengen; maar jij ligt in mijn hart begraven. Wat zou je mij raden?» «Datgene, waarvan je denkt, dat het tot je geluk zal strekken!» zei het meisje. «Wees maar goed en liefderijk voor haar; doch laat mij je dit zeggen, dat wij elkaar van het uur af, waarop wij van elkander scheiden, niet meer mogen zien.»
Het is goed; wij zullen zien, was het eenige antwoord. Waren we twee of zes dagen levend begraven? Men zou zich hiervan eerst kunnen overtuigen, wanneer wij weder bevrijd waren. Maar zou dat oogenblik aanbreken? Ik voor mij begon hieraan hard te twijfelen.
"Carpena dood!... Dat kon waarlijk niet beter te pas komen!... Komaan, dan waren zijne geheimen met hem verdronken en in de diepte op den bodem van den Oceaan begraven!... Van dien kant kan ik dus gerust zijn!.. Daaromtrent heb ik niets meer te vreezen!"
Zij zijn namelijk gewoon een groot deel van hun voedsel te begraven om iets in voorraad te hebben, als de nood aan den man komt.
In dien tusschentijd had ik mijn dooden begraven, en aan mijn buurman last gegeven, om mijn eigendom te verkoopen. Mijn gemartelde ledematen waren nog niet volkomen geheeld; maar toch had ik al dien tijd met smart op de terugkomst van den Apache gewacht. Hij was de rafters gevolgd, had hen des avonds beluisterd, en gehoord, dat zij naar Smoky-hill-Fort gingen.
En dan Béziers, het toppunt van de akeligheid, een land dat als 't ware onder een aschregen ligt begraven, met wegen zóó slecht, dat het soms geraden is om naast den weg, door 't kluiterig droog land te rijden. Maar na Béziers wordt het iets beter.
Ik, bij die bleeke koningin der nacht, Ik, verre van uw smeeken te verhooren, Veracht u om uw schand'lijk aanzoek diep, En ben geneigd mijzelve te verwijten, Dat ik nog zooveel tijd aan u verspil. 104 PROTEUS. Ja, ik erken, geliefde, ik minde een jonkvrouw, Doch zij is dood. Ik kon hem logenstraffen, 'k Weet zeker, dat zij niet begraven is.
Daarop nam zij een papieren doosje, waarop mooie vogels geteekend waren, deed dit open en legde er de doode bloemen in. «Dit zal je doodkist zijn,» zeide zij, «en als mijn neven hier komen, dan moeten zij mij helpen om je buiten in den tuin te begraven, opdat je in den zomer weer kunt groeien en mooier worden.»
Als wij naar Modjowarno mochten gaan, zullen wij afgedaan hebben met andere illusies en droomen; wij zullen den dood aan ze gebracht en ze begraven hebben.
»En ziet«, vertelde Jeanne, »aan het eind van ons gebed scheen het, dat er leven in het kindje kwam. Het gaapte driemaal en werd gedoopt. Dadelijk daarna stierf het en het werd in gewijde aarde begraven.«
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek