United States or Panama ? Vote for the TOP Country of the Week !
Die men wederom zich zelven In zijn asschen ziet bedelven: Want de groote goedheid Gods Latet wel den koning trotsch Op het hoogste en even dolle Woeden, doch wanneer hun rolle Is ten uitersten volspeeld, Op 't theatrum getoneeld, En wanneer hij met berommen Meent ten hoogsten zijn geklommen, Stoot de godlijke Monarch Hem afgrijzig van den berg.
Na het maal gingen de gladiatoren, de jongens en de dominus de heuvelen op en zij lagen er in het gras, achter zich de zacht zilveren doezeling van het olijvebosch, voor zich de zomerzee, wìer azuur overduisterd werd door de eerste malve-kleurige asschen, die de avond zeefde. Paars werd het alles of viooltjes vielen den hemel uit.... Ik moet weg, zei de dominus lui, zich rekkende.
Heer! dit bekennen wij nog eenmaal met verlangen, Wat wij op den altaar in vier en vlammen rood Ontsteken, is gevloeid uit uwen milden schoot, Ja, hebben ziel en lijf van u, o God! ontvangen. Den offer komt u toe, die , Heer! verteert tot asschen! Neemt, dat u toebehoort: den altaar toebereid Alleene zij 't bewijs van onze dankbaarheid, Dat gij ons aanschijn van de tranen hebt gewasschen.
Jehova, God almachtig, Die hun met zijnen arm zal helpen sterk en krachtig: Ik ben, die Ik zal zijn, die u de kroone biedt Met uitgestrekte hand, en gij en grijpt ze niet: Ik ben die 't al vermag, die uwen staf bepeerelt Den dans-beleider wijs van d' een en d' ander wereld; Ik ben de Heere zelf. De vonk van hun geloof Is zeer na uitgebluscht, in asschen bleek en doof.
De Heere zij geloofd, Die Jakobs aanschijn nu de tranen wil afwasschen, En in 't beloofde land bedelven eens onze asschen In ons voorvaders graf. Den Heer zij lof en prijs! Wij zullen niet meer zijn der dieren aas en spijs, De wreede Farao zal ons niet meer verheeren, De stamme Juda nu aanvanget te regeeren: Kom, Juda, als een leeuw! klimt nu ten hoogsten staat!
Op Aschwoensdag hadden de kraai, de ekster en de kwakkel zich in de kerk een asschen kruisje gehaald, dat na den kerkdienst, naar zij meenden, "verdronken" moest worden. Het Leuvensch en de faro smaakten hun bij den groenvink zoo lekker, dat zij ten slotte een stuk in hun kraag kregen; maar toen het op betalen aankwam, hielden zij zich van den doove.
Aan den weg de ruïnes der antieke sepulturen met de stukken marmer en de busten van wier asschen daar rustten.... En ze zijn allen verdwenen, al hebben ze eens geleefd in Romeinsche oudheid, al hebben ze eens hunne levens gehad, met al wat het leven geven kan.... Drukkender, den adem benemend, en zittende als een spook op de borst, zinkt de melancholie zwaar neêr....
Woord Van De Dag