United States or Iran ? Vote for the TOP Country of the Week !
Die vlag, welke op de voornaamste gedenkteeken van Europa, Azië en Amerika geplant was geworden, was de banier van Robur de Veroveraar, die hij zoo fier op de Albatros ontplooide.
En de repeteergeweren van de Albatros, aan de beide Amerikanen in handen gegeven, knetterden even lustig als die der overige bemanning. Het was een ratelend geweervuur, dat iemand hooren en zien zou kunnen doen vergaan. Geen enkele kogel ging in die dicht opeengepakte menschenmassa verloren.
De Albatros remde nog meer de werking van hare opstijgingsschroeven, waardoor zij nog meer daalde, en matigde daarbij hare vaart, om den trein niet achter te laten. Zij zweefde daarboven als een onmetelijke tor van het geslacht der schalebijters, die ook wel een reusachtige roofvogel kon zijn.
"Ja, zal ze lang duren?" herhaalde Phil Evans. "Net zoo lang als noodig zal zijn," was het antwoord van den gezagvoerder van de Albatros. "Als noodig zal zijn?...." "Zijt ge dan op reis, om de aarde rond te stevenen?" vroeg Phil Evans spotachtig. "O, meer dan dat," antwoordde Robur. "En als die reis ons niet aanstaat?...." vroeg de president Uncle Prudent.
Toen dan ook de Albatros hare electrische verlichtingstoestellen in werking bracht, vlogen eenden, ganzen en duikerhoenders, verblind door dat scherpe licht, in zulk eene menigte aan boord, dat er gelegenheid was om de provisie-hutten van François Tapage meer dan overvloedig aan te vullen.
"Volle kracht!.... Wij moeten zoo spoedig mogelijk boven de onweerswolk stijgen!" "Onmogelijk, master!" zeide deze. "Wat onmogelijk?" "Ja, onmogelijk!" "Wat is er dan?" "De stroomingen zijn verstoord!...." "Mijn God!" "En er doen zich daarin tusschenpoozen voor!" En inderdaad, de Albatros daalde merkbaar.
"Daar de Albatros dezen avond nog moet vertrekken, zal de nacht niet voorbijgaan, zonder dat wij ons voornemen zullen kunnen ten uitvoer leggen. Wij zullen de vleugels van den vogel van den ingenieur verbrijzelen...." "Wat wilt gij doen?" "Dezen nacht zal dit gevloekte luchtschip uit elkander springen!" "Laat het springen!" zei Phil Evans.
Dat was slechts als een droomgezicht. Als een zeer schoon droomgezicht, wel is waar. Van dat verkenningspunt wijzigde de Albatros haren koers en stevende toen bijna zuiver noord.
De makker van den kapitein legde aan en schoot, toen de vogel nog op eenige meter boven de oppervlakte was; het dier viel getroffen neder dicht bij den behendigen schutter, die zich van zijn buit meester maakte; het was een albatros van de schoonste soort.
Afgaande op hetgeen zij Robur hadden hooren beweren, gingen zij van de meening uit, dat de voorschroef voor het invallen van den nacht hersteld zoude zijn en dat de Albatros onmiddellijk hare reis naar het noorden vervolgd zoude hebben. Zij meenden dus, dat zij reeds haar anker gelicht had, terwijl zij inderdaad nog aan het eiland vastgeketend was.
Woord Van De Dag