Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 28 mei 2025
Volgens Gould broedt de Albatros op de eilanden Auckland en Campbell in November en December. Op hellende, met gras begroeide terreinen, die zich boven de wouden verheffen, bouwt hij zijn nest. Dit bestaat uit riet en droog gras, met dorre bladen dooreengekneed, heeft van onderen een omtrek van 2 M., van boven een middellijn van 70 cM. en is 50 cM. hoog.
Dat was de Jeannette van Nantes, een Fransch vaartuig, hetwelk door zijne equipage was verlaten geworden. "Aoh!" riep Tom Turner. "Aoh!" herhaalde de bemanning der Albatros met een eenstemmig gebrul. Dat moest gehoord worden; want de sloep dobberde slechts op ongeveer tachtig voet onder het luchtschip. Toch kwam er geen antwoord. "Los een geweerschot!" gelastte Robur.
Die golvingen plantten zich met eene zoodanige snelheid voort, dat men haar op minstens veertig mijlen in het uur kon schatten. Zij volgden elkander ongeveer op tachtig meter afstand op en veroorzaakten lange lichtgevende strepen. Daar de nacht begon in te vallen, werd een sterke weerschijn van dat licht tot op de Albatros waargenomen.
Eensklaps staakte de Albatros hare stijgende beweging. Waaraan was die staking toe te schrijven? Klaarblijkelijk aan een windstoot, aan een geduchten luchtstroom, die zich van boven naar beneden bewoog en zoo den weerstand van het steunpunt van het luchtschip verminderde.
Waar stevende de Albatros heen? Zou zij, zooals de ingenieur Robur gezegd had, meer dan de reis rondom de wereld afleggen? In ieder geval zou die reis toch ergens moeten eindigen. Het was bepaald onaanneembaar, dat Robur zijn leven in de lucht aan boord van zijn luchtschip zou doorbrengen en dat hij nimmer aan wal zou komen. Hoe zou hij zijn voorraad levensmiddelen aanvullen? En zijne munitie?
De walvisch kwam weinige minuten later boven, maar was dood. Van alle kanten schoten zeevogels toe, om zich op dien buit te werpen en stieten daarbij kreten uit om een geheel congres doof te doen worden. Daar men niets wist aan te vangen met dat kreng, werd het aan de roofvogels overgelaten en hervatte de Albatros haren noord-westelijken koers.
Maar, hoe aanmerkelijk die snelheid ook was, zij had kunnen verdriedubbeld worden, inderdaad, wanneer de Albatros hoogere luchtlagen had willen bereiken. De voortstuwingsschroeven wentelden met vrij gematigden gang en verleenden aan het luchtschip slechts eene horizontale verplaatsing van niet meer dan twintig kilometers in het uur.
Daar zouden de beide collega's misschien, hoewel het niet voorzichtig zoude zijn zich aan de genade of ongenade der Chineezen of Japanners over te geven, gelegenheid vinden en waren zij vast besloten die te benutten, wanneer het luchtschip op het een of ander punt van die beide rijken nederdaalde. Maar zou de Albatros daar neerdalen en gemeenschap met de aardoppervlakte hebben?
Daarna, van dit punt af was de vlucht der Albatros als het ware niets anders dan een overijlden rit door de hoogere luchtlagen van den dampkring, alsof zij bespannen ware geweest met die fabelachtige hippogriffen of gevleugelde paarden, die met een enkelen wiekslag een uur gaans aflegden.
Beiden zochten, na hunne roef verlaten te hebben, een eenzaam plekje op, om het meest gunstige oogenblik af te wachten. Vooral moesten zij vermijden, dat zij gezien werden. De Albatros, aan eene reusachtige tor gelijk, gleed zacht over de groote stad. Zij doorliep de lijn der boulevards, welke toen zoo prachtig verlicht waren met de electrische toestellen van Edison.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek