Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Toen zonden we Aimé te paard uit, om versche paarden uit Kasjan te halen, want de onze kunnen niet meer. Hij komt niet terug. Twee uren lang wachtten we onbewegelijk in dit warmste deel der woestijn op het midden van den dag, als geen Pers zich buiten waagt. Rondom alles zand en bedriegelijke fata morgana's. Geen zuchtje wind. Onbewegelijk bakken wij onder het dakje van de diligence.
We namen een leerling-tolk mee, een 18-jarigen jongen, die eigenlijk maar twaalf jaar leek. Hij was al tweemaal in Ispahan geweest; Aimé heette hij en hij had heldere, schelmsche oogen. Al wat hij deed, deed hij goed, al kon zijn kleeding netter zijn en al waschte hij zich zelden. Dan hebben we rijtuigen noodig. We hebben maar één auto en zijn met ons zevenen, met Aimé mee.
Weet u waaraan ik dacht," vervolgde hij met een zonderlingen klank van aandoening in zijne stem, die zijne woorden tot gefluister deed dalen, "terwijl ik zoo stil naar u luisterde, dacht ik aan de woorden van La Bruyère: l'harmonie la plus douce est le son de voix de celle que l'on aime." Toen stond hij haastig op om zijne zuster te gemoet te gaan, die juist de deur opende.
Aimé beloofde nachtrust in de volgende sjapar khané. Op steenen gezeten in het licht van de opkomende maan, aten we harde eieren, biscuits en zetten thee, in afwachting dat de paarden uitgerust zijn. Onze leden waren verstijfd door zooveel uren in de diligence.
Daar komt om twaalf uur Aimé terug met drie paarden en een tweeden koetsier. Met groote moeite krijgen ze nu de diligence in beweging; maar we komen slechts stapvoets vooruit. Twee uren hebben we noodig, om de eerste halt te halen. Vreeselijk was die vierde dag, onuitsprekelijk van ellende. In den avond reden we maar sukkelend voort van negen tot één uur bij prachtig sterrenlicht.
Wij zenden hem dus naar den bazar, om zich een jas en een broek en een nieuw buisje te koopen met een paar witte schoenen, zooals in Ispahan worden gemaakt, en waar hij al acht dagen over praat als over het toppunt van élégance in zake perzisch schoeisel. Aimé komt met een groot pak terug en met een lange rekening.
De break, die als diligence dienst deed, was er om vier uur niet. Wij zonden Aimé naar de post, en na een heele poos kwam de wagen. Het duurde tot zeven uur, vóór alles goed en wel gereed was. Vooraf spraken we nog af, niet te rusten op het midden van den dag en in Koem te overnachten op 150 kilometer afstands, waar we tegen den avond hoopten te zullen aankomen.
Wij hadden in het eenige valies, dat ieder van ons gegund was, slechts plaats voor het linnengoed en een extra paar laarzen. De vernuftige Aimé had in persoon blouses voor de dames gewasschen en gestreken en met de roode rozen was dat geheel in orde. Twee van ons hadden zwarte jacquets, welk een weelde! Een ander, minder gelukkig, heeft geen ander overhemd dan een nachthemd, gelukkig van zijde.
Een Fransch spreekwoord zegt: "quand on n'a pas ce que l'on aime, on aime ce que l'on a;" aldus hoop ik ook, dat de lezer genoegen zal willen nemen met de volgende overzetting in proza van een buitengewoon belangwekkend nationaal gedicht. Het verhaal.
Toen Aimé met Cyprien was getrouwd, had ik een verdieping op het huis laten zetten en sprak er lachend over om het met een tweede te laten verhoogen toen er sprake was van het huwelijk van Véronique met Gaspard; op die wijze had het huis ten laatste tot aan den hemel gereikt; als wij tenminste bij elke trouwgelegenheid zulke plannen hadden gehad.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek