United States or South Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !
Συχνά, συχνά ο Θανάσης Πετώντας έστρεφε να ιδή, 'ς τη νεκρωμένη χώρα Το θόλο της Αγιάς Σοφιάς, όπου φεγγοβολούσε 'Σ το πρώτο γλυκοχάραμμα, όσο που λίγο, λίγο Τον έχασε απ' τα μάτια του. ... Ελάλησε τωρνίθι Και τώνειρό του εσβύστηκε... Ξυπνά και βλέπει ακόμα Το γύφτο που ροχχάλιαζε κ' επάνωθέ του μαύρα Του φοβερού του ρουπακιού, τα φύλλα, τα κλωνάρια. «Κοιμάται ακόμα η Αρβανιτιά» σ. 137
Εκεί θαυρή γραμμένη Την πίστη μας 'ς ένα Σταυρό, τώνειρο, την ελπίδα 'Σ ένα δικέφαλο πουλί... Τούπε ο Θεός θα γένη... Σήμερ' αρχίζει ο κάματος. Ήρθαν τα πρωτοβρόχια, Θάμεθα 'μείς η προοιμιά. Άφαντος ζευγολάτης Που δε δελιάζει 'ς τη σπορά, κρατεί το χερουλάτη.
Ετάραξα το δόλωμα και κάποιο τρυφερούδι γλυκάθηκε κ' ετσίμπησε και πιάστηκε σ' ταγκίστρι — Όποιος πεινά στον ύπνο του πάντα καρβέλια βλέπει κ' εγ' όλο βλέπω ψαρικές και σ' τώνειρό μου ακόμα, — λοιπόν το ψάρι επιάστηκε και 'μάτωσε ταγκίστρι, κ' εγώ σφιχτά στα χέρια μου κρατούσα το καλάμι, γιατί το ψάρι εσπάραζε και το καλάμι ελύγα.
— Κανένας, μη θυμόνης... Είδα κ' εγώ τη μάνα σου απόψε ’ς τώνειρό μου Και μούπε νάρθω να σ' ευρώ και να σού 'πώ, Θανάση, Που αν χαλαστούμε σήμερα, θα να δειλιάση ο κόσμος Και θα χουμήση η Αρβανιτιά πυκνή σαν την ακρίδα, Και τάλογο του Ομέρπασα ποιος θα τ' αποστομώση; — Ο γυιός του Ανδρούτζου 'ς τη Γραβιά!!...
Λέξη Της Ημέρας