United States or Canada ? Vote for the TOP Country of the Week !


Όθεν προθύμως υπακούετε εις τας συμβουλάς των, όπως φωτίζητε την νεανικήν απειρίαν σας διά της πείρας εκείνων· ούτω δε θέλετε διατρέξει ασφαλέστερον το δύσβατον και κινδυνώδες στάδιον του βίου. Ο αγαθός γέρων μας υπηγόρευσεν ακολούθως τους εξής στίχους.

Μαθόντες ταύτα οι διοικούντες, αλλά μη δυνάμενοι να εμποδίσουν τον λαόν και εννοούντες τον κίνδυνον τον οποίον ήθελον διατρέξει, εάν απεκλείοντο εκ της μετά των Αθηναίων συνθήκης, ηνώθησαν μετ' αυτού, διά να συνομολογήσουν μετά του Πάχητος και του στρατού του σύμβασιν, κατά την οποίαν οι Αθηναίοι θα ήσαν κύριοι να αποφασίσουν ό,τι ήθελαν περί των Μυτιληναίων, να εισέλθη ο στρατός των εις την πόλιν και να αποστείλουν εις τας Αθήνας οι Μυτιληναίοι πρεσβείαν διά να φροντίση περί των ιδίων των υποθέσεων.

Εγνώριζε παμπόλλας πλαγίας οδούς, και μονοπάτια γνωστά μόνον εις τους ανθρώπους του επαγγέλματός του. — Εκεί μεταξύ των θάμνων ήρχιζε ένα μονοπάτι γνωστότατον αυτώ· χιλιάκις το είχε διατρέξει. Διά του μονοπατίου τούτου θα προελάμβανε τους πειρατάς κατά χίλια τουλάχιστον βήματα. Είχε καιρόν να υπάγη, να έλθη, κ' εκείνοι να μην έχουν φθάσει ακόμη! Ήτο μονοπάτι και ήτο κρημνός.

Με το βάκτρον του οδοιπόρου εις την χείρα, είχε διατρέξει τον κόσμον και είχεν αναγγείλει την «καλήν είδησιν». Αι δυνάμεις του είχον εξαντληθή εις τα ταξείδια και τους κόπους, και όταν τέλος, εις την πόλιν ταύτην, ήτις ήτο η κεφαλή του κόσμου, είχεν ιδρύσει το έργον του Διδασκάλου, μία μόνη πυριφλεγής απόπνοια της Μανίας είχε κατακαύσει το έργον τούτο.

Ενώπιόν του ευρίσκετο ο δάσκαλος, ο φοβερός καλόγερος, αμετάβλητος, με την διαφοράν ότι τώρα προσήρχετο μειδιών να τον χαιρετήση. Ο Μανώλης, τον οποίον μία ορμή αλόγιστος ώθει εις φυγήν, ανεφώνησεν ασθμαίνων, ως να είχε διατρέξει λεύγας: — Φύγε! μη μου σιμώνης!

Αγαθούλης κι' ο Μαρτίνος πλησιάζουνε στις αχτές της Γαλλίας και συζητούνε.& Είδαν επί τέλους τις αχτές της Γαλλίας. — Ήρθατε ποτέ στη Γαλλία κύριε Μαρτίνε; είπε ο Αγαθούλης. — Μάλιστα, είπε ο Μαρτίνος· έχω διατρέξει πολλές επαρχίες.

Ώστε μη νομίση τις ότι βουλεύεται μόνον περί της Σικελίας, αλλά και περί της Πελοποννήσου αυτής, η οποία θέλει διατρέξει τον έσχατον κίνδυνον, εάν δεν πράξετε ταύτα γρήγορα· να πέμψετε εκεί μετά στόλου στρατιώτας, οι οποίοι, αφού χρησιμεύσουν ως κωπηλάται, να πολεμήσουν κατόπιν ως οπλίται· εκείνο δε, το οποίον νομίζω ως ωφελιμώτερον και αυτού του στρατού, τον οποίον παραινώ, είναι να στείλετε άρχοντα Σπαρτιάτην, ο οποίος και την εν Σικελία υπάρχουσαν πρόχειρον δύναμιν να υποβάλη εις πειθαρχίαν, και τους μη θέλοντας να οπλισθούν να αναγκάση προς τούτο· τοιουτοτρόπως και οι υπάρχοντες φίλοι σας θα λάβουν πλειότερον θάρρος, και οι διστάζοντες θα προσέλθουν μάλλον αφόβως.