Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Μαΐου 2025
Τόρα πλέον λοιπόν είναι άραγε λογικόν να παραδεχθώμεν ότι και των αγαθών αιτία είναι η ψυχή, και των κακών και των καλών και των ασχημιών και των δικαίων και των αδίκων και όλων των αντιθέτων, αφού θα θεωρήσωμεν αυτήν ως αιτίαν όλων; Πώς όχι; Μήπως λοιπόν η ψυχή, η οποία διοικεί και κατοικεί εις όλα τα εντελώς κινούμενα, δεν είναι λογικόν να ειπούμεν ότι διοικεί και τον ουρανόν; Αμέ τι;
Τόρα όμως ίσως κανείς θελήση να ακυρώση την συγκατάθεσίν μας χάριν εκείνου. Διά τούτο είναι ωραιότερον να εξηγηθούμεν μεταξύ μας καλλίτερα ως προς αυτό. Διότι δεν είναι μικρά η διαφορά, αν το παραδεχθώμεν κατά τούτον τον τρόπον, ή κατά τον αντίθετον. Θεόδωρος. Λέγεις την αλήθειαν. Σωκράτης.
— Να τολμήσω λοιπόν ακόμη να σ' ερωτήσω κάτι; του είπα ή είναι μεγάλη μου αγένεια το να σου κάμνω τόσας ερωτήσεις; — Ερώτησε με οτιδήποτε θέλεις, μου απήντησε. — Δεν ζητώ τίποτε άλλο τη αληθεία, του είπα τότε εγώ, παρά να παραδεχθώμεν πάλιν εκείνα τα οποία έχομεν ειπή ως τώρα.
ούτω κακείνος ισχυρίζετο ότι το κλέφτικον ιδανικόν του «εις μόνην την πρωτεύουσαν και τα κυριώτερα κέντρα της Ελλάδος απέθανεν, αλλά ζη έτι εις Βάλτον, Ξηρόμερον, Λοκρίδα, Ήπειρον και Αιτωλίαν». Αλλά δύναται άρα να θεωρηθή ως ιδανικόν έθνους τινός το μη ζων «ούτε εν τη πρωτευούση ούτε εις τα κυριώτερα αυτού κέντρα;» Πώς δε δυνάμεθα να παραδεχθώμεν ως ζώντα, ήθη, παραδόσεις, γλώσσαν και έθιμα, τα οποία αναγκάζεται ο ποιητής ανά πάντα στίχον να σαφηνίζη διά σχολίων και ενίοτε διά μεταφράσεως εις άλλην γλώσσαν, απαραλλάκτως ως ο Σατωβριάνδος διά των σημειώσεων των «Μαρτύρων» τα ήθη και τας τελετάς των Δρυίδων και Ευάγων της παναρχαίας Αρμορικής; Μετ' αδιηγήτου δε ταπεινώσεως και φλέγοντος ερυθήματος επί της παρειάς αναγκαζόμεθα να ομολογήσωμεν ότι τα πλείστα των σχολίων τούτων δεν είναι περιττά εις τους κατοίκους της « πρωτευούσης και των σπουδαιοτέρων ελληνικών κέντρων ». Τα κλέφτικα τραγούδια ουδείς σήμερον αναγινώσκει πλην των κουτοφράγκων, ειδικού τινος Σάθα ή ιδιοτρόπου Ζαμπελίου.
Όταν συλλογίζεται κανείς πόσον είναι σπάνιον, λόγω αυτής της φύσεως των συμπτωμάτων, ν' ανακαλυφθούν οι ατυχείς αυτοί, πρέπει να παραδεχθώμεν ότι συχνά ενταφιασμοί ζώντων θα συμβαίνουν, χωρίς να λαμβάνωμεν καμμίαν γνώσιν.
Λοιπόν και αυτήν δεν θα την θεωρήσωμεν ως τέχνην και ότι υπάρχουν και τεχνίται δι' αυτήν; Κρατύλος. Μάλιστα. Σωκράτης. Ποίοι; Κρατύλος. Εκείνοι τους οποίους έλεγες συ εις την αρχήν, δηλαδή οι νομοθέται. Σωκράτης. Θέλεις να παραδεχθώμεν ότι και αυτή είναι διά τους ανθρώπους, καθώς όλαι αι άλλαι τέχναι, ή όχι: Εννοώ δε το εξής: Από τους ζωγράφους δεν είναι άλλοι χειρότεροι και άλλοι καλλίτεροι;
Και λοιπόν; ένα εγκωμιαστήν ή κατακριτήν οποιασδήποτε επιμιξίας, εις την οποίαν εδόθη εκ φύσεως να υπάρχη αρχηγός και να προκύπτη ωφέλεια, όταν υπάρχη αυτός, ο οποίος όμως ούτε την είδε ποτέ πώς συναλλάσσεται ορθώς με τον αρχηγόν της, αλλά πάντοτε την είδε αναρχικήν ή με κακούς άρχοντας συντροφευομένην, άραγε πρέπει να παραδεχθώμεν ότι όσοι φιλοσοφούν ούτω πως διά τοιαύτας επιμιξίας ημπορούν να κατακρίνουν ή να επαινέσουν κάτι τι επιτυχημένον;
Να παραδεχθώμεν λοιπόν ότι υπάρχουν εντός μας ψευδείς κρίσεις; Θεαίτητος. Πολύ μάλιστα. Σωκράτης. Και κρίσεις αληθείς; Θεαίτητος. Και αληθείς. Σωκράτης. Τόρα πλέον λοιπόν δεν θεωρούμεν ότι απεδείχθη πειστικώς, ότι υπάρχουν χωρίς άλλο και τα δύο αυτά είδη της κρίσεως; Θεαίτητος. Όσον φαντάζεσαι. Σωκράτης.
Και ούτω λοιπόν καθεξής με την ιδίαν αναλογίαν, εάν λαμβάνη έκαστον τας τιμάς, θα τας ελάμβανε όρθιος. Είναι καθώς λέγεις. Τι λοιπόν; Δεν θα παραδεχθώμεν ότι είναι έργον του νομοθέτου να μοιράζη και αυτά; Πολύ μάλιστα.
Και τόρα τι θα κάμωμεν, μα τον Δία; Άραγε θα πιστεύσωμεν αβασανίστως ότι πραγματικώς δεν υπάρχει καμμία κίνησις και ζωή και ψυχή και φρόνησις εις το ον, ούτε ότι ζη αυτό ούτε ότι σκέπτεται, αλλά ότι είναι σεβάσμιον και αγιασμένον, χωρίς να έχη νουν και ότι στέκεται ακίνητον; Θεαίτητος. Πραγματικώς θα ήτο τρομερόν να το παραδεχθώμεν αυτό. Ξένος.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν