Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Ιουνίου 2025
Δηλαδή φρονώ, φίλε Κλεινία, ότι περισσότερον από όλους τους Κρήτας οι Κνώσιοι πρέπει όχι μόνον να ιερουργήσουν χάριν της χώρας, η οποία τόρα αποικίζεται, αλλά και συντόνως να επιμεληθούν να αναγορεύσουν τους πρώτους άρχοντας όσον το δυνατόν ασφαλέστερα και καλλίτερα.
Διότι κάπως είμεθα ανόητοι και χαϊδευμένοι οι περισσότεροι, όταν πλέον νομίζωμεν ότι πρόκειται να αποθάνωμεν. Πώς το εννοείς αυτό, καλέ Ξένε; ΑΘΗΝΑΙΟΣ. Είναι δύσκολον πράγμα, φίλε Κλεινία, ο άνθρωπος που πρόκειται να αποθάνη, και επιφορτίζει εις τους νομοθέτας λόγον πάρα πολύ φοβερόν και δύσκολον. Πώς; Επειδή θέλει εις όλα αυτός να έχη κύρος, συνηθίζει να ομιλή με οργήν. Τι δηλαδή;
Το εξής μου αρέσει, φίλε Κλεινία, που το είπα και προηγουμένως, ότι δηλαδή, εάν αυτά δεν ήσαν βασανισμένα τελείως με τα έργα ότι είναι δυνατόν να τελεσθούν, ίσως τότε έπρεπε κάπως να εναντιωθή κανείς εις τον λόγον μου, ο οποίος δεν δέχεται με κανένα τρόπον τον νόμον τούτον, και ποτέ δεν θα κατορθώση να εξαλείψη μέσα εις αυτούς την διαταγήν μας, ώστε να μη λέγωμεν ότι πρέπει να μετέχη όσον το δυνατόν εξ ίσου εις την παιδείαν το θήλυ με το άρρεν γένος.
Τι άλλο, φίλε Κλεινία; Είναι προφανές ότι, αφού είναι δύσκολον θρέμμα ο άνθρωπος διά να υποστή ακριβείς όρους, διά τούτο το να ορισθή εμπράκτως ο δούλος και ο ελεύθερος και ο κυρίαρχος δεν ημπορεί να είναι και να γίνη διόλου εύκολον πράγμα. Έτσι φαίνεται. Λοιπόν είναι βαρύ αυτό το απόκτημα.
Φίλε Κλεινία, και αι Αθήναι και η Σπάρτη είναι πολύ υπερήφανοι, εξ άλλου όμως και αι δύο ευρίσκονται πολύ μακράν. Διά σε όμως είναι καθ' όλα αρμονικόν, ομοίως δε και διά τους άλλους αποικιστάς, καθώς φαίνεται από όσα λέγεις τόρα. Λοιπόν ας ειπούμεν όσον το δυνατόν καλλίτερον πώς είναι δυνατόν να γίνη τελειότερον προς το παρόν.
Τότε λοιπόν με ποίον τρόπον εγώ θα είμαι σύμφωνος με τους λόγους μου, εάν σεις, φίλε Κλεινία και Μέγιλλε, με ερωτήσετε: Αφού λοιπόν, Ξένε μου, αυτά είναι ούτω πως, τι μας συμβουλεύεις διά την νομοθεσίαν της πόλεως των Μαγνήτων; Να νομοθετήσωμεν ή όχι; — Πώς όχι; θα ειπώ εγώ.
Φιλοπρόοδε Κλεινία μου, και δεν είναι τάχα δύσκολον διά τα πλήθη να παρακολουθήσουν τοιούτους λόγους και με τόσον υπερβολικόν μήκος;
Πολύ ορθά βεβαίως, καλέ Κλεινία, εάν δε με ενόμισες ότι αυτά τα λέγω ως πραγματικώς εκτελούμενα σήμερον, αυτό δεν με εκπλήττει, αφού δεν σου εξήγησα σαφώς όσα σκέπτομαι και επροξένησα αυτό το πάθημα και εις εσέ και εις εμέ. Κυρίως όμως ίσως εγώ είπα περίπου τι θέλω να γίνεται ως προς την μουσικήν, και συ ενόμισες ότι εγώ λέγω τα πραγματικώς υπάρχοντα.
Τόσον παράφρων, καλέ Ξένε, δεν υπάρχει κανείς. Τόρα λοιπόν εις εκείνον που δεν παρεδέχετο προηγουμένως θεούς, φίλε Μέγιλλε και Κλεινία, ας προβάλλωμεν όρους και ας τελειώνωμεν. Ποίους όρους;
Και εγώ, σαν να ήλθα πάλιν εις τον εαυτόν μου, — Ολίγο έλειψε, του είπα, Κλεινία, να γίνωμεν και οι δύο καταγέλαστοι εμπρός εις αυτούς τους ξένους. — Πώς αυτό; με ηρώτησε. — Διότι ενώ ήδη έχομεν αναφέρη ανωτέρω μεταξύ των αγαθών την ευτυχίαν, εκάμαμεν τώρα πάλιν λόγον περί αυτής. — Και τι έχει να κάμη αυτό; — Είναι γελοίον να επανέρχεται κανείς εις εκείνο, που έχει ήδη είπη, και να επαναλαμβάνη δύο φορές τα ίδια πράγματα. — Τι θέλεις να είπης; — Η σοφία, του απήντησα, είναι δίχως άλλο η ευτυχία· κ' ένα παιδί μπορεί να το καταλάβη αυτό.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν