Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 10 Μαΐου 2025
ΠΡΟΣΠ. Ανδράποδο μισητό, όπου σφραγίδα καλού καμμία δεν πιαίνει, και όπου χωράει κάθε κακό!
Σου είπα· πιο είναι τούτο, Φύλλι; Συ, δαγκάνοντας τ' αχείλι, Μου είπες· Δάφνι, από πιο μέρος Ξένος έρχεσαι; είν' ο Έρως. Τον αρπάζω από κονντά μου Παρευτύς την αγκαλιά μου, Και μ' εμάς, ως που να φέξη, Τον αφήκαμαν να παίξη. Νιόθεις, Φύλλι, την αιτία Στα μου πλάθει η φαντασία; Έχω ημέραις που δε σ' ίδα· Και αν καμμιά δεν είν' ελπίδα, Γλήγορα ν' ανταμοθούμε, Κάλλια ως τότε να κοιμούμαι.
Οι αρχές της τελευταίας, όπως τις παραδεχτήκαν εκείνοι, είναι τόσο λεπτές καμμιά φορά, που δύσκολα τις νοιώθουμ' εμείς.
Και βεβαίως εις αυτά τα ζητήματα δεν υπάρχει καμμία κακία, διά τον λόγον που είπαμεν, διότι το καθέν από αυτά είναι εκ φύσεως προτιμητέον καθ' εαυτό, μόνον δε αι υπερβολαί αυτών είναι ποταπαί και άξιαι αποφυγής.
Όταν δε εφαντάζετο την πραγματοποίησιν μιας τοιαύτης ευτυχίας, την αβράν ξανθούλαν σπαίρουσαν εις την αγκάλην του και φρίττουσαν υπό τα φλογερά του φιλήματα, τον κατελάμβανεν αληθινός παροξυσμός μανίας. Και του ήρχετο η ορμή να τρέχη, να φωνάζη, να χρεμετίζη, ν' ανατρέψη τα πάντα. Δεν τον ημπόδιζε δε πλέον καμμιά συστολή να λέγη και να διακηρύττη ότι ετρελλαίνετο διά την κόρην της χήρας.
β’ ΥΠΗΡ. Αν είν' ο άνθρωπος αυτός να έχη καλά τέλη, ό,τι κακόν κι' αν φαντασθής το κάμνω, δεν με μέλει! α’ ΥΠΗΡ. Κι' αν πολυζήση και ιδή γηράματα εκείνη, καλή γυναίκα εις την γην καμμιά δεν θ' απομείνη. Θα γίνουν όλαις τέρατα! β’ ΥΠΗΡ. Πηγαίνωμεν κατόπιν απ' τον τυφλόν τον γέροντα. Εκείνον τον ζητιάνον τον παλαβόν να εύρωμεν, να γίνη οδηγός του. Αν και τρελλός, είν' ικανός να κάμη ό,τι θέλεις.
Διότι με το να παίζουν κιθάραν γίνονται και οι καλοί και οι κακοί κιθαρισταί, αναλόγως δε και οι οικοδόμοι και όλοι οι άλλοι. Δηλαδή με το να κτίζουν καλώς τας οικίας θα γίνουν καλοί οικοδόμοι, με το να κτίζουν όμως αυτάς κακώς θα γίνουν κακοί. Διότι, αν δεν ήτο αυτό αληθές, τότε δεν θα υπήρχε καμμία ανάγκη διδασκάλου, αλλά όλοι θα εγίνοντο καλοί ή κακοί.
Τούτο παρώξυνε μεγάλως τον Καραϊσκάκην, ώστε δεν άφινε να του διαφύγη καμμία περίστασις, εις την οποίαν ηδύνατο να κατακρίνη και να υβρίση σκληρώς τον Φαβιέρον.
ΦΙΛΟΣ. Μη ανησυχήτε και δεν θα γίνη καμμία αδικία, αφού και η Δικαιοσύνη θα συμπαρίσταται εις την δίκην. Ας ανεβαίνωμεν λοιπόν. Αλλά δεν μου λέγεις εσύ πώς ονομάζεσαι; ΛΟΥΚ. Εγώ ονομάζομαι Παρρησιάδης Αληθίωνος του Ελεγξικλέους. ΦΙΛΟΣ. Η δε πατρίς σου; ΛΟΥΚ. Είμαι Σύρος από τα περίχωρα του Ευφράτου.
Να η τρύπες από τους σύρτες!.» — Κάπου εύρισκε ο άλλος στη γη κάνα κομμάτι αγγειό πήλινο, είτε καμμιά πέτρα καλοπελεκημένη ή κάνα παλιό κόκκαλο ανθρωπινό ξεθαμμένο από τους τάφους και συμπυκνώνονταν εκεί ολόγυρά του οι άλλοι απανωτοί για να ιδούν, για να πιάκουν κι αυτοί για να περιεργαστούν. Κ' έλεγε ο καθένας το θαυμαστικό λόγο του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν