United States or Guyana ? Vote for the TOP Country of the Week !
Κι' αν δε με μεταϊδήτε, Δεν θέλω να με κλάψετε, θέλω σαν πολεμάτε Την πρώτη σας την τουφεκιά, το πρώτο σας το βόλι Για μένα να το ρίχνετε, για την ψυχή του Διάκου. Εφιληθήκανε και οι τρεις. Τα χείλη του Θανάση Ελουλουδίζανε χαρά, σπιθοβολούν τα μάτια.
Ούδ' ήθελον παρενοχλήση τους αναγνώστας διά της διηγήσεως ταύτης αν δεν ενόμιζον αναγκαίαν αείποτε την λεπτομερή έρευναν των πρώτων εν τω κόσμω διαβημάτων του Αθανασίου Διάκου, ίνα ακριβώς εκτυπωθή και σαφώς προκύψη ο χαρακτήρ του ανδρός είτε καθ' ην στιγμήν ανεδέχθη να σώση εν Θερμοπύλαις την τιμήν της επαναστάσεως είτε καθ' ην ώραν εν μέσω απεριγράπτων περιφρονήσεων απεδέχετο μειδιών το φρικωδέστερον των μαρτυρίων.
Βγήκε η άδεια για το γάμο με κάποια συρταφέρτα όμως για το λίγον καιρό πούχε περάσει απ’ τη θανή της Βεργινίας: τα φρόντισε όλα, με το μέσο ενός διάκου που γνώριζε στη Μητρόπολη, ο Περικλής ο χοντρέλης, που τάχε χαλασμένα τώρα κι αυτός με το Μίμη κ' ήθελε και καλά και σώνει να γίνη αυτός κουμπάρος.
Διό και απ' αρχής μέχρι τέλους του ποιήματός μου προσεπάθησα παντί σθένει να διατηρήσω σώαν την διπλήν ιδιότητα και να μη διαζεύξω ποτέ τα στοιχεία τα απαρτίζοντα την ψυχήν του Διάκου, την του μοναχού και την του στρατιώτου.
Εις επίμετρον πάντων τούτων έρχεται τέλος επιστολή ανέκδοτος του Διάκου προς τους άρχοντας της Λεβαδείας ημερολογημένη τη 11η Απριλίου και υπάρχουσα εις χείρας του Κυρίου Φιλήμονος, εν η αναγγέλλεται παρ' αυτού του οπλαρχηγού η μετάθεσις του στρατοπέδου από Αλαμάνας εις Υπάτην.
— Σκυλί, όποιος κι αν ήσαι Τον έχω λάβει χάρισμα... είναι δικό μου ψώνι.. Μάθε το... κάτου τ' άρματα... Και σαν τη νυχτερίδα Κολλάει 'ς του Διάκου τα μαλλιά. Ξανάφτουνε οι φονιάδες. Αψόνει πάλ' ο θόρυβος. Τρέχουν, πηδούνε, σκούζουν Κι' αποσταμένοι πλακωτοί 'ς του ρουπακιού τον ίσκιο Αράζουνε και στέκονται.
Αλλ' ο Αθανάσιος προαισθόμενος την απάτην, διά της οδού της Τέχολης μετά ογδοήκοντα συνεταίρων εισήλθεν εις Σάλονα. — Έντρομος ο Φερχάτης μαθών την απροσδόκητον άφιξιν διέταξε τους σωματοφύλακας ίνα καταλάβωσι την θύραν του Σεραγίου και πυροβολήσωσι κατά του Διάκου άμα ήθελε δώσει το σύνθημα.
Ο κύριος Κωνσταντίνος Σάθας εν συντόμω περιγράψας την επανάστασιν του ΙΖ' αιώνος και διανοούμενος να επανέλθη εις το θέμα τούτο, δεν ήθελεν ανεχθή αλλοτρίαν επέμβασιν. Αλλά χάριν διασαφήσεως των εν τω ποιήματι μνημονευομένων, επιτραπήτω μοι να αρυσθώ εκ του πονήματός του, τας ειδήσεις δι' ων μάλλον ευκατάληπτος αποβαίνει η οπτασία του Διάκου.
Πλην δε του αειμνήστου Ησαΐα και του εν Χριστώ αδελφού αυτού Ιερομονάχου Παπαγιάννη, πλην του Βακογιάννη και του Καλύβα οίτινες, αφού κατέστησαν απόρθητον ακρόπολιν το Χάνι της Αλαμάνας, έπεσαν ξιφήρεις εις μέσον των εχθρών και κατεκρεουργήθησαν, ονομαστί μνημονεύονται ο Κομνάς Τράκας εξ Αγόργιανης της Παρνασσίδος, ο Ιωάννης Μητρόπουλος και Νικόλαος Κίρκος, οπλαρχηγοί Γαλαξειδίου και ο Μήτρος Μασσαβέτας αυτάδελφος του Διάκου.
Αιτία της πρώτης υπήρξεν η προδοσία του Γώγου και ο παράκαιρος ιπποτισμός των φιλελλήνων, επήνεγκε την δευτέραν η αμφιταλάντευσις και η χαλαρά ενέργεια τινών εκ των μετά του Διάκου συναγωνισθέντων οπλαρχηγών.
Λέξη Της Ημέρας