Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 23 Μαΐου 2025
Οι πρώτοι στίχοι του μεταξύ αυτών διαλόγου, αποδεικνύουν το βασιλικόν ύφος ούτινος ποιείται χρήσιν προς έκφρασιν ερωτικών αισθημάτων: &Κλεοπάτρα: Αν τω όντι με αγαπάς, ειπέ μου πόσον;& &Αντώνιος: Είνε μικρός ο έρως που δύναται να καταμετρηθή.& &Κλεοπάτρα: Θέλω να ορίσω το όριον μέχρι τον οποίου δύναται να φθάση ο προς εμέ έρως.&
Όσον απέχει ο σήμερον Γαλάτης των αλευροπάστων Μαρκησίων της εν Βερσαλλίαις αυλής, ων εσχατόγηρά τινα λείψανα ζώσιν εισέτι, τόσον και ο συνταγματικός Έλλην των αρματωλών του Αλήπασα και των κλεφτών του Ολύμπου. Μετά της ενδυμασίας, των αισθημάτων και των εθίμων συνεμετεβλήθη εν τη Δύσει και της ποιήσεως το ιδανικόν.
Αλλ' ο μεν ηναγκάσθη να κατατρίψη τας δυνάμεις του παλαίων κατά της πλειονοψηφίας, ην παρείχον επί είκοσιν όλα έτη εις τους αντιπάλους του οι ανακηρύξαντες αυτόν παμψηφεί μεγάλον άνδρα την επιούσαν του θανάτου του, ο δε μη ευρίσκων ζωήν και αίσθημα περί εαυτόν ν' αφιερώση προσόντα αληθούς ποιητού εις έργα αρχαιοδίφου και ταριχευτού αισθημάτων, γλώσσης και εθίμων, χθεσινών μεν κατά την χρονολογίαν, αλλ' υπό πάσαν άλλην έποψιν δυστυχώς απηρχαιωμένων.
Είχα αμυδράς τινας και συγκεχυμένας ιδέας περί Λεωνίδα και Μαραθώνος και περί της Γαλλικής επαναστάσεως, αλλά περί ελευθερίας και ανεξαρτησίας και των υψηλοτέρων του ανθρώπου αισθημάτων ουδέν εσκεπτόμην ουδ' εγνώριζα ωρισμένον και ευκρινές. Κόσμος μου ήτο το Χάνιον και πατριωτισμός μου το ισοζύγιον.
Αι τοιαύται θεωρίαι έχουσιν εισέτι ισχύν εν τοις δικαστηρίοις, ένθα η φρενοβλάβεια θεωρείται ως ασθένεια των διανοητικών μόνον δυνάμεων, ουχί δε και των ψυχικών του ανθρώπου αισθημάτων. Ο Ulrici και έτεροι κριτικοί διατείνονται, ότι η ευφυής του γελωτοποιού πολυλογία και αι υπερβολικαί του Έδγαρ ανοησίαι εξασκούσιν επιβλαβή επί της διανοίας του Ληρ επιρροήν.
Ανάμεσα στη συνηθισμένη αστασία των ανθρωπίνων αισθημάτων, στης διαρκείς απογοητεύσεις που παθαίνει η ερωτική ιλλυζιόν, ολοένα αλλάζουσα αντικείμενο, το ζεύγος του Τριστάνου και της Ιζόλδης, — εξ αρχής υποδουλωμένο από δεσμά μυστηριωδώς αδιάλυτα, κυνηγημένο απ' όλες της καταιγίδες και παλαίβοντας εναντίον τους, που μάταια δοκιμάζει να ξεφύγη και παραδίνεται τελικά, έξαλλο, σ' έναν τελευταίο και αιώνιο εναγκαλισμό, — φαινότανε και φαίνεται ακόμη σαν μια από της φόρμες του ιδανικού αυτού που ποτέ δεν κουράζεται ο άνθρωπος να φαντάζεται πλανώμενο απάνω από την πραγματικότητα, και που η διάφορες και αντίθετες όψεις του δεν είναι παρά εκδηλώσεις της επιμόνου τάσεώς μας προς την ευτυχία.
Έδωκε λοιπόν ο Αλκιβιάδης πομπωδεστάτας υποσχέσεις λέγων επιδεικτικά ότι ο Τισσαφέρνης τον εβεβαίωσε μεθ' όρκου, ότι, εάν οι Αθηναίοι είλκυαν την εμπιστοσύνην του, ενόσω τω έμεναν πόροι, δεν θα τους εστέρει τροφών, έστω και εάν επί τέλους ηναγκάζετο να κατασκευάση αργύρια εκ της κλίνης του· ότι θα έφερε προς τους Αθηναίους και ουχί προς τους Πελλοποννησίους τον Φοινικικόν στόλον, ο οποίος ήτο τότε εις Άσπενδον, αλλ' ότι δεν ηδύνατο να εμπιστευθή εις τους Αθηναίους ειμή εάν ο Αλκιβιάδης ανακαλούμενος ανεδέχετο να τον διαβεβαιώση περί των αισθημάτων τούτων.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν