United States or Netherlands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Balvourneen en tot haar dochtertje: "Ach mijn kindje, schrei toch niet meer zoo, dat vindt moeder zoo naar. Wil zij vandaag eens een prettig vacantiedagje hebben en den heelen ochtend bij haar moedertje wezen?" "Ja, ja," snikte Nesta. "Als u zoo goed wilt zijn even naar de leerkamer te gaan, mademoiselle, dan kom ik straks bij u," vervolgde Mrs.
"Lieve mevrouw Scharling," antwoordt de Majoorske; "is het nu zóo ver met mij gekomen, dat ik de jongelieden in hun vreugde stoor? Schrei niet om mij, mijn lieve, jonge gravin," ging ze voort. "Ik ben een oude, slechte vrouw, die haar verdiende loon krijgt. U vindt het immers niet goed, als iemand zijn moeder slaat?" "Neen, maar...."
In de hoop, troost te vinden, vertelde ze de reden van haar droefheid, maar Laurie stak de handen in den zak en wandelde met gefronste wenkbrauwen en zacht fluitend de kamer op en neer. Eindelijk kwam hij naast haar zitten en begon op zijn meest overredenden toon: "Kom, wees nu verstandig en doe wat ze zeggen. Neen, schrei niet, maar hoor eens wat een mooi plannetje ik gemaakt heb.
En, na een akeligen wanhoopskreet van Eva, en een uitbarsting van haar hevig beangst gemoed, terwijl ze schier in vertwijfeling God en menschen om redding smeekt voor hem die haar zoo lief is, slaat Helmond met alle krachtsinspanning den arm om haar hals, en zegt met heldere stem: "Toon dan nog eens Eva, dat je mij waarlijk liefhebt, en schrei niet zoo hevig lieve; dat schreien maakt mij het sterven bang!"
"Mijn goed moedertje," bad de kleine met zoete stem, "schrei uw lieve oogen toch niet rood! Wat moet Army denken, als hij komt? Och! grootmama meent het niet zoo kwaad " "Och, Nelly, dat is het niet," antwoordde zacht de weenende vrouw, "maar reeds den ganschen dag vervolgt mij eene onrust, een angst, die niet te beschrijven is. God geve slechts, dat den jongen niets is overkomen!"
"Blijf hier, Liesje," smeekte Nelly en trok haar tot zich; "zij weten niet, dat wij hier alles kunnen verstaan; och, schrei toch niet zoo! O, dat ik gezond ware, en een man als Army; ik zou antwoorden, als zij u beschimpten!"
Tusschen de roovers stapte ik nu voort, schreiende Charis op mijn rug, den bongerd door, dan een eikenwoud door, tot wij naderden den wit gestoofden wand van het rotsgebergte, dat als een vreemd kasteel, immens en duizend malen getorend, op rees. En verwonderde ik mij, waar zij ons henen leidden.... Tot de rooverhoofdman zeide: Jonkvrouw, schrei nu niet langer.
Hulp, hulp, schrei ik; hulp voor een ongelukkigen, in de diepte gezakten stadhouder!" Don Quichot was dadelijk overtuigd, dat dit de stem van zijn schildknaap Sancho moest zijn, en bleef een oogenblik stom van verbazing. "Wie is daar omlaag?" riep hij eindelijk. "Wie schreeuwt daar om hulp?"
En toch schrei je, en kun je 't heden niet opofferen voor een morgen, die nuttig kan wezen voor jou en voor je land!" Mijn vaders oogen vulden zich met tranen, ik viel voor hem op de knieën, omhelsde hem, vroeg hem om vergiffenis en zeide hem dat ik bereid was te vertrekken."
Sander zal leerjongen worden in het groote werkhuis en al spoedig een beetje geld winnen.... Zoo zult gij, zonder u ziek te maken en en zonder te moeten bedelen, zegevierend tegen het onrechtvaardig lot kunnen worstelen, totdat ik wederkeer.... Kom, vrouw lief, schrei zoo bitter niet en schep een beetje moed!"
Woord Van De Dag