United States or Eritrea ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Zouën ze 't op college gemerkt hebben, dat 'k er niet was?" vroeg Else, langs het behangsel ritsend met haar witte vingers. "Natuurlijk; maar nu moet je liever niet praten, zeg. Tracht te slapen; dan ben je gauw weer beter." "En als Han komt?" "Dan roep ik je; dat spreekt vanzelf. En 'k zal alle boodschappen over en weer brengen. Ga nu naar den muur liggen. Ik zal de gordijnen neerlaten."
Go zag 't, zei eenvoudig: "Die vinden je mooi, zeg, gaan bepaald informeeren, wie je bent," en merkte niet, dat uit 't andere zaaltje algemeen de aandacht werd gewijd aan háár sprekend, frisch gezicht, waarin de groote grijs-blauwe oogen levenslustig straalden. "Ze gaan weg," zei Else zachtjes, de vork neerleggend. Maar nu kwam Han naar haar toe. "Eet u vandaag hier, dames?" vroeg hij verwonderd.
Opeens loopt Han naar de buis. Een noodgefluit blaast hij. De meesterknecht komt aangesneld en krijgt natuurlijk een verward antwoord op zijn vraag "en wie". "Dertien leest gauw ja!" Han doet de fluit er weer op. Even later informeert de meesterknecht wat dat beteekent. Oom antwoordt lachend "een opdracht van onzen driejarigen bezoeker". Meteen verbiedt hij Han, weer te fluiten.
Han wil niets meer van hem weten. Het kind wilde niet langer blijven en was ook later niet meer te bewegen er heen te gaan. Han bleef Oom haten . Wanneer dit woord niet te sterk is gekleurd, dan pleit het niet voor Han. =Red.= Deze had de liefde van het kind verspeeld. Reeds een paar jaar lang geef ik Riekje Zondagmorgen van elf tot twaalf pianoles.
"Niet zóó," bracht Han in 't midden, en nu brák de spanning: Else wierp de sarong af, liet zich neervallen op den schoorsteen en barstte in 'n onbedaarlijk lachen uit; Go liep heen en weer, van den eenen kant naar den anderen, telkens weer wat afgooiend, wat 'n nieuwe proestbui veroorzaakte, en Han, wat vaderlijk, want hij was al vierde-jaars, keek naar de uitgelaten, knappe, gezonde kinderen, zachtjes meelachend, en dan weer zeggend: "Maar bedaar toch; wat is er nu eigenlijk gebeurd?
Al spoedig nadat we de han hadden verlaten, voerde het pad ons in een der prachtige beukenbosschen van Bosnië. Reuzenbeuken stonden als schildwachten aan elken kant van den weg, en waar hun gesloten gelederen niet geheel het zonlicht hadden afgesloten, filtreerden gouden lichtstrepen door het gebladerte en vielen over ons pad.
Maar Rozeke, die de toespeling dadelijk vatte, meende zich te moeten verontschuldigen: "Wa moeste we doen, moeder; we zaten doar alle twieë lijk lam? We mochten nog heul blije zijn da w' hem hân."
Hij groette nog na bij de deur, waar ze zich dadelijk in groepjes verdeelden. De Veer en Hoefman brachten Frieda naar huis, die op de Jan v. Goyenkade woonde; Han en Else trachtten samen vooruit te loopen, maar Rolands bleef bij ze, kinderlijk-onbewust van de minder-wenschelijkheid van z'n gezelschap.
Wat verder was er een han of herberg, waar Ibro, tuk op een verkwikking, stil had gehouden met de paarden. Driepootige stoeltjes waren naar buiten gebracht, en ook uitstekende zwarte koffie in kleine koperen koffiepotjes.
Toen Go met de boodschap terug kwam, dat hij 'n snoes was, en dat ze morgen beter zou zijn, had hij al weer 'n nieuw epistel klaar, en Go liep geduldig van den een naar den ander met briefjes en boodschappen, blij, dat Else weer wat beter leek, en dat Han er nu was om haar te helpen.
Woord Van De Dag