United States or China ? Vote for the TOP Country of the Week !
Go en Frieda liepen voor, de punten van het tafellaken over den schouder, stil, met gebogen hoofd; achteraan Eddy en Wim, blootshoofds met ernstige oogen; en Hans dreunde tusschen de tanden de treurmarsch van Chopin.
Was het angst voor het doodsgevaar, dat haar zoon had getrotseerd, of moedertrots over zijn heldenmoed? Zij wist het niet zij was vol vreeze en vreugde! Intusschen naderde Frieda met twee tot aan den rand gevulde bekers. »Brengt ge wijn?" vraagden de Boerenkrijgers.
Frieda was ook gekomen, op haar eigen stille, zachte manier, zat nu aan tafel te praten met 'n paar vakgenooten over de kansen van 'n nieuw-te-benoemen professor. Op de gang was het volkomen, akelig stil, en onwillekeurig keerde Go zich tot Gerard, zei huiverig: "'t Is net, of alle angst, die hier ooit gevoeld is, tusschen deze muren is blijven hangen; je wordt hier al akelig als je binnenkomt."
Ze kon 'r responsie voor Hooft vast prepareeren. Mogelijk zou er ook iemand zijn, die ze kende. Gerard niet, dien had ze dien ochtend nog gesproken, ging den heelen dag naar Den Haag met Hans, om 'n kamerzitting bij te wonen; Eduard misschien, of Frieda; of Mary Bruining, waar ze altijd nog 's naar toe zou gaan.
Nee, veel zeggen deed 't niet: Else soupeerde natuurlijk met Han, en Frieda was niets voor hem, zoo strak en sterk, die zou 'm zeker, net als Gerard, "geen kerel" vinden; Frieda was echt 'n meisje om te studeeren, zoo helder en rustig, zoo eenvoudig-verstandig altijd. "Had-je liever ergens anders willen zitten?" vroeg Eduard zacht. "Nee, waarom?" "Je kijkt zoo rond en je bent zoo stil.
De meisjes moeten veel sterker worden, dat ze er beter tegen kunnen 'n nacht op te blijven.... ze moeten meer wijn leeren drinken," en hij keek verwijtend naar de glazen van Else en Go, die nog half vol waren; Frieda was geheel-onthoudster "hun kleeding moet veranderd worden, dat ze gemakkelijker alles mee kunnen doen...." Nu tikte Henri: "Dank u, meneer De Veer; 't is genoeg geweest."
"Zeker gegroeid in dien tijd... Ach Guus, zeg jij even tegen de helpster, dat ze meenemen mag, wat er over is." Ze gingen met 'n heel groepje naar huis, oudere meisjes, vriendinnen van Mary en Frieda, die allemaal 't zelfde koel-heldere, verstandelijk-sympathieke hadden, en 'n twijfelloos-zekere harmonie in heel hun wezen.
Zoo schrijft Frieda von Bülow in Einsame Frauen: "Men zegt: de man moet kiezen en der vrouw het hof maken, de vrouw moet afwachten. Dit generaliseeren is domme onzin, zooals zooveel wat zich voor wijsheid uitgeeft. Er zijn mannen die beslist het hof gemaakt en ook gekozen moeten worden en uit zichzelf nooit den moed zullen vinden zich aan een vrouw te verklaren.
"Komen die dan zoo druk bij jou, deurwaarders?" vroeg Frieda, die brood voerde aan Bruno.
"Als je 's denkt aan onze pret met die kamerversiering;.... en soms heelemaal om niets, als 't mooi weer was, en we ons zoo lekker voelden! We konden zoo dwaas doen, weet je nog wel? Ik wed, dat je met Frieda en Mary nooit flikjes en kaakjes zult geroosterd hebben?" Go lachte. "Nee, nee.... dat was leuk. Ja, dát was gezellig, samen...." "En glij-baantje over 't zeil voor de kachel?" "Noù.
Woord Van De Dag