United States or Greenland ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Kind, wat ben-jij nog 'n echt eerste jaartje," plaagde Han, hopend haar trots in opstand te brengen, maar Else wist een betere manier van overreden: "Je wilde toch ook nog vragen over je responsie, Go." "O, ja, meneer Leeden; over Reinaert; mag dat dan, als we straks klaar zijn?"
Dat armoede tot misdaad voert, werd in Garman og Worse reeds aangeduid. In Else zien wij het gebeuren. Wij maken kennis met de erfelijke praedispositie tot lichtzinnigheid en al de misdaden in haar gevolg, die de arme op de reis door het leven meekrijgt, en die zich te lichter ontwikkelt, naarmate de uiterlijke omstandigheden gunstiger zijn en daarmee de verzoeking grooter wordt.
Nu ik zelf op kamers woon en ik heb toch nog altijd Else begrijp ik 't pas, hoe vreeselijk 't voor jongens, die altijd thuis zijn geweest, moet wezen, hier opeens in eenzaamheid op een ongezellige kamer te land te komen, hoe ze 't er niet uit kunnen houden, en naar de kroeg of naar vrienden moeten loopen, en dan weer niet naar huis willen, omdat ze weten, dat 't er koud en donker zal zijn...." En rillend dacht ze even aan haar eigen thuiskomst laatst, toen ze de lucifers niet had kunnen vinden, en er niemand was om haar te helpen.
"Wanneer zouën ze nou's wat voor mijn brenge?" "Mevróuw Gerzon; dat moet zeker ù verbeele..." Else had gebloosd, toen ze 't geld neerlegde, en 'n beetje strak gezegd, strakker dan Go ooit zou kunnen of durven: "Wilt u na 't eten deze stoelen maar meenemen, juffrouw? U kunt ze misschien ergens anders gebruiken. We hebben liever onze eigen meubelen."
"U moet weten: de n is hier anorganisch; Duitsch eidachs.... heel interessant woord. Zie Franck of m'n dictaatcahier van dezen middag." "Hou hier je goeje humeur maar 's bij," bromde Else nog, "als de kachel er niet was, waarachtig ik zou wanhopig worden." De troostende kachel was 'n gezellig open haardje, dat den vorigen Zaterdag, toen ze naar huis waren, was gezet.
Het deed haar 's middags treuzelen weer naar huis te gaan, omdat ze 't binnenkomen van die kamer, waar ná haar niemand meer was geweest, zoo ellendig vond; en 's avonds kon ze vaak niet werken van het luisteren naar de stilte van het huis. Ze miste Else zoo en haar opgewekte gelijkmatigheid.
"O, dol, ja," zei Go, "als jij helpt, zal 't opschieten.... maar vin-je 't niet vervelend? Dat je nu net zoo'n rommel treft...." "Ik vind 't prettig, wezenlijk," en hij hielp Else voorzichtig naar beneden, "dan dien ik toch nog 's ergens voor." "Maar hoe kom je hier? Hoe wist je ons adres?" Go had zich nooit zoo heel veel aan dien neef gelegen laten liggen, had 'm fattig gevonden en blasé.
"Nu beginnen we er goed in te komen," zei Else opgewekt, toen ze samen over de donkere Breestraat liepen. "Visites, vergaderingen, colleges onze dagen zijn heelemaal gevuld." "Maar dit is iets nieuws en heel bizonders," antwoordde Go, en ze had weer dat vreemde angstgevoel, hoe het toch gaan zou vanavond.
Henri bedisselde, dat de volgende vergadering bij hem zou zijn, en wilde dan in plaats van 'n gewoon nabroodje 'n fijn soupertje met bloemen en 'n strijkje geven, waar de meisjes natuurlijk bij zouden blijven, en Else als jeugdig bruidje gehuldigd moest worden.
Else had niet veel zin, klaagde brommerig, "dat het écht nog niet heelemaal over was," maar Go stopte haar beslist in, legde lakens en dekens glad, gaf haar toen 'n zoen op 't warme voorhoofd en commandeerde: "Nu slapen," terwijl ze zelf nog 't licht in de voorkamer uitdraaien ging, dat daar zoo vreemd had staan branden in die leege kamer van het dood-stille huis; toen kroop zij zachtjes ook in bed, luisterend nog naar den anderen hoek der kamer.
Woord Van De Dag