United States or United States Virgin Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
Plotseling verhief hij zijne stem met zooveel kracht, dat wij hem allen te gelijk om hulp hoorden roepen. »Help! Help! Moord! Moord!» gilde hij. »En brand!» voegde de schoenmaker er bij. »Wacht maar, mijn jongen, wij zullen den brand wel blusschen. Een, twee hoepla!» Flap! Daar sloeg de kaar om en ging te water. Och, och, wat lachte die schoenmaker.
"Dat ben ik ook niet, Bertels. Wil u me even een beentje geven?" "Jawel. Moet je er maar overheen?" vroeg hij lachend. "Of je nu valt of aanstonds, dat komt op hetzelfde neer." "'t Liefst er op, Bertels. Asjeblieft!" "Jongen, dat is je verkeerde been!" "Neen, het goede. Toe maar!" "Het goede?" vroeg Bertels, schaterend van 't lachen. "Dan kom je er achterste-voor op. Maar 't is mij goed. Hoepla!"
Maar dat hoepla kwam te vroeg, want hoeveel moeite de schoenmaker ook deed, Bob was te zwaar om maar zoo luchtig in het water geworpen te kunnen worden. »Ho, dat gaat niet, ik zal je moeten kantelen, Bob! Houd je goed vast, hoor, mijn jongen, anders doe ik je pijn en dat zou me spijten! Ha-ha-ha, hoe bespottelijk dom van je, om in dit ding te kruipen! Dat vergeet ik mijn leven lang niet!»
Daar nam ik plotseling een handvol centen uit mijn zak. Zij stortten naar voren. Ik raapte wat gevallen was weer op. Een deel van de kleinen vluchtte verschrikt weg; de rest, allen meisjes, bleef om mij heen staan en stak de magere bloote armpjes uit. "Hoepla!" riep ik; "dans eens voor mij!"
Nog eens! Hoepla! hoepla! Daar heb je het waarachtig weer, net als gisterenavond! Allo, hier, Tom!" Angstig kwam de hond nader; hij trok met zijn linker achterpoot. De directeur betastte met zaakkundige hand het dier, wreef met zijn breeden duim langs den poot, mompelde! "Ik voel toch niets verkeerds," gaf Tom een klein tikje en riep nogmaals: "Allo! Hoepla! Vooruit!"
"Je mag wèl in de goot," sprak meneer, neuriënd tusschen elk woord: "en je mag om 't huis heen tot an de schoorsteen, maar niet na benejen bij de Spaarns is nog licht op en in de meidenkamer bij Leuring zit de meid 'n roman te lezen...." "Daar kom 'k, pa hoepla! dolletjes!" "Is de goot dróóg, Piet?" "Wat hindert dat?" "Nou op me kousen is 't niet alles, Piet!"
Tom sprong op, blafte luid, ging met zijn voorpooten tegen Carlo opstaan en lekte hem het gelaat, dat deze naar hem overboog. "We zullen eens even repeteeren. Hier, Minca! Op je plaats, Jack." De twee apen werden een eind verder aan hun kettingen door Carlo's zoon vastgehouden; hij gaf hun een hoepel in de pooten en Toms evolutiën begonnen. "Allo! Hoepla, hoepla! Hooger! Ferm zoo! Mooi zoo, Tom!
Daar nam ik plotseling een handvol centen uit mijn zak. Zij stortten naar voren. Ik raapte wat gevallen was weer op. Een deel van de kleinen vluchtte verschrikt weg; de rest, allen meisjes, bleef om mij heen staan en stak de magere bloote armpjes uit. "Hoepla!" riep ik; "dans eens voor mij!"
O, o, wat had hij er op dat oogenblik een spijt van, dat hij Mietje maar niet ongemoeid haars weegs had laten gaan, doch zijn berouw kwam nu, evenals altoos, te laat. En zijne pogingen om de wanden los te trappen, waren vruchteloos. De kaar zat stevig in elkander. »Klaar, Bob! Ha-ha, daar ga-je, hoor! Een, twee, drie, hoepla!»
Woord Van De Dag