United States or Philippines ? Vote for the TOP Country of the Week !
Vorstin Barbara is naar huis gereden om zich te kleeden. Zij zal mij vergezellen." Met een uitdrukking van besluiteloosheid en vertwijfeling haalde hij de schouders op. "Weet je dan niet...." begon hij weer. "Aan dat alles wil ik echter niet denken," schreeuwde zij bijna: "Ik wil niet! Heb ik soms berouw over wat ik gedaan heb? Neen, neen en nogmaals neen!
Toch heb ik er geen berouw van, al doe ik mijn natuur geweld aan; want de man, tegen wien ik mijn stem verhef, is ook mijn leermeester geweest, en vóór hij van den weg van waarheid en recht werd afgebracht, heeft hij ook menigmaal mij, voor vele getuigen, tot zijn beste leerlingen gerekend. Ik was ook stellig een der dankbaarste. En zijn kleindochter werd mijn echtgenoot. Door haar bezit..."
"En niemand kan van u genieten," zei Gaetano, "niemand kan het wagen van u te genieten. Ge zijt ongetemd en vol nukken en boosaardigheid. Gij zijt de onzekerheid en het toeval, gij zijt het berouw en de kwelling, gij zijt de zonde en de schande, gij zijt het dwangbuis, dat wij willen verbreken, gij zijt alles wat de verschrikking vormt, omdat de menschen u niet beter hebben willen maken."
Doch waar haar eerst recht ontzetting overviel, was toen ze 't dorp naderde. Angstig sloeg ze een blik om zich heen: uitgestrekte rijstvelden, een bevloeiingskanaaltje, armzalige boomen, nergens een afgrond of rots waar ze zich te pletter kon gooien. Ze kreeg er berouw van dat ze de soldaten tot zoover gevolgd was.
Hij heeft berouw van de genade die hij haar steeds heeft bewezen. Zoo is voor het drietal de kans verbeurd op ontsnapping door uiterlijke middelen; slechts een zedelijk middel kan nog baten.
Het paard hinnikte luide de manenacht in, als begreep het van geschied onheil, en Gawein sidderde heel koud van groote droefheid en van berouw, eindeloos, als schenen om hem heen nacht, woud, water weemoed-stilte en verzwegene smarten.
Draag dus uw ongeluk, ge zult niet lang meer behoeven te lijden. Dit alles zei ik tot hem, maar in zeer onduidelijke bewoordingen, want ik werd bewogen door een gevoel van berouw, dat ik het gewaagd had in gedachte een waarachtig en diep ongelukkig mensch te veroordeelen.
Misschien zou het zoo ver niet gekomen zijn als u ons niet naar huis had gebracht. HORSTER. Ik heb er geen berouw van. Dank u. En nu wou ik u zeggen, dat als u volstrekt weggaan wil, dan weet ik wel een andere oplossing.... DR. STOCKMANN. Mooi zoo; als we maar weg komen.... MEVR. STOCKMANN. Stil; werd daar niet geklopt? PETRA. Dat is zeker oom. DR. STOCKMANN. Aha! Binnen!
Er is zulk een element in de bewondering voor de nederigheid en de zelfkastijding van den heilige, voor het berouw van den zondaar, zooals de "moult belle contrition de ses péchés" van Agnes Sorel.
Ik hoef niet meer koud en streng aan zijn zijde te gaan en hem aan berouw en boete te herinneren. Armoede, nood en hard werk zullen dat wel doen. De wegen, die naar de armen en zieken leiden, kan ik zonder zonde gaan. Ik ben niet bang meer voor het leven hier in het noorden. Maar maak hem niet rijk, Majoorske! Want dan durf ik niet te blijven." De Majoorske richtte zich in haar bed op.
Woord Van De Dag