United States or Saudi Arabia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ze vermeed de schaduwzijden der straat om gansch in de klaterende zonplassen te plonsen, en ze keek tusschenbeide om naar Mariëtte, zich gauw eens deugd doende aan 't schaterend gedoe der bloemen, die, gelijk een gewichtig belang, sterk de zon naar voren droegen. Ze waren een gewichtig belang in het overige bedrijf der stad. Als Francine op de Regentielaan kwam, kon ze niet meer zoo hard loopen.

Op eene haar zoo vreemde en ongehoorde wijze aangesproken, barstten de beide deernen in een luid, schaterend lachen uit en maakten zulk een leven en misbaar, dat Don Quichot in 't eind ernstig boos begon te worden. Evenwel bedwong hij zijne drift en sprak: "Mijne geëerde dames, zonder reden zoo te lachen verraadt onverstand.

De soort van verklaringen, welke hij op goed geluk af er uit wierp, kwamen hortend en stootend te voorschijn, en gingen gepaard met de beweging van een houthakker die hout klooft. Toen hij geëindigd had, barstten de aanwezenden in een schaterend gelach uit. Hij zag het publiek aan, en toen hij zag dat men lachte, begreep hij niet waarom, en begon zelf mede te lachen. 't Was vreeselijk!

Al de gasten barstten in een schaterend gelach uit; Rhodopis hervatte echter: »Ik verheug mij zeer over dezen brief, omdat er mij uit blijkt, dat Philoinus geen slecht mensch is. Op echt Sybarietische wijze opgevoed....." »Vergeeft mij, heeren, als ik u stoor, en gij, eerbiedwaardige Helleensche, dat ik ongenood uw vriendelijk huis binnendring!"

Ben je mijn rom, dat je mij beveelt? De Eenoog vindt het goed, wat heb jij er mee te maken? Je moest al heel tevreden zijn dat jij de eenige bent die zeggen kan dat hij mijn minchorrò is. Wat zegt hij? vroeg de Engelschman. Hij zegt dat hij dorst heeft en dat hij wel wat zou willen drinken, antwoordde Carmen. En ze liet zich op een canapé vallen, schaterend om haar vertaling.

Reinout antwoordde alleen door een schaterend gelach; maar op het zien van Deodaat, die bij de aankomst van Madzy teruggeweken was en zich nu toevallig in zijn nabijheid bevond, betrok zijn gelaat. "Een kunstgreep, Ridder Reinout! Eilieve! verhaal ons toch...." riepen Ottilia en Oda en nog eenige Jonkvrouwen, van alle zijden toeschietende en als uit éénen mond: "is zij niet vrijwillig gekomen?"

Achter hen reden twee wagens, vol schoone, gichelende meidekens, de lieven der soldaten. Joelend, dartelend en schaterend, etend, drinkend en dansend, volgden de schoone, dolle meidekens den tros.

Met geen mogelijkheid kon de zijden veter, waarmede de jurk dichtgesnoerd behoorde te worden, zoo strak door de vetergaatjes worden getrokken, dat de beide kanten tegen elkaar kwamen en om het middel was het kleedje in het geheel niet vast te krijgen. "Trek toch maar niet meer, mama; zij barst er letterlijk uit," riep Cécile, schaterend van het lachen. "Ja, het gaat niet," zuchtte haar moeder.

"Ja, wacht, de levertraan!" bedacht zich het meisje, en haalde een halve wijnflesch uit haar zak te voorschijn, op welk gezicht de man in een schaterend lachen uitbarstte, zoodat Hans er van wakker schrikte. "Waarachtig! waarachtig!!" riep Ritter: "Je bent een goed schepsel, ha! ha! Wáár drommel heb je dat opgesnord?

"Mijne dochter Rebekka, tot uwer Hoogheids dienst," antwoordde Izaäk, met eene diepe buiging, geheel niet verlegen over den groet van den Prins, ofschoon daarin evenveel spotternij als beleefdheid lag opgesloten. "Des te beter voor u!" riep Jan met een schaterend gelach, dat bij zijn vroolijk gevolg in alle onderdanigheid aanstekelijk scheen.