United States or Romania ? Vote for the TOP Country of the Week !
't Zat verscholen in een hazelaar heel achter in den tuin, en er lagen vijf jongen in. 't Was een aardig gezicht, dat wriemelende goedje. »Dat moest »dubbele twee« nu eens zien«, dacht hij. »Wacht, daar zijn de kinderen juist.« Hij wenkte met de handen en daar kwamen ze aanhollen. »Wat is er, pa; wat is er, meneer?« »Sst, sst«, en meneer hief waarschuwend den vinger op.
Hij bleef steken, nog niet gehéél op dreef en hij hoefde niet verder te gaan, want het werd plots zonderling licht op 't toren-plateau. "Piet!" , gilde mevrouw. "Pa!" , kreesch Amélie. Snel omkijkend, stikte-die bijna in z'n slok wijn. De zijden vleugels der vliegmachines stonden in brand, vlamden fel op en doofden omdat 'r niets meer te branden was.
Nu wil ik je ook nog iets vertellen, n.m. dat wij drietjes begonnen zijn met Fransch te leeren, uit de boekjes van Servaas de Bruijn. Pa heeft ons ook een leercursus Duitsch cadeau gedaan, doch als wij met het Fransch ooit klaar komen kunnen, hopen we met het Engelsch te beginnen; 't Duitsch naderhand, als wij nog leven ten minste.
O, wat voelden die fijne haartjes heerlijk zacht! En wat keken die roode oogjes vriendelijk en wat ging dat beweeglijke neusje leuk heen en weer! »Dat vind ik mooi van je«, riep hij. »Ik wou het al zoo lang héél graag hebben.« En opnieuw drukte hij 't beestje tegen z'n gezicht; en hij vergat z'n pijnlijke hand en z'n pa en Klaas.... Hij liep met z'n schat naar binnen. »Moe, Nel, zie eens!«
Ze moest ronduit zeggen dat burgemeester iets heel aardigs en heel liefs had; 't kon haar wel niet schelen of hij den 18den kwam, neen, er op gesteld was ze in 't geheel niet, maar, 't zou toch wel aardig wezen. Pa en ma moesten het weten, hoewel, als Barend het naar vond, zijn komst haar onverschillig was.
"Wat 'n leuk idee," droomde Amélie: "als wij 't maar meemaken we heeten net zoo aardig Zwaluw. Typisch, hè, pa als ze zouen zeggen de Zwaluws zijn 'n toertje an 't maken in de wolken...." "Nou Piet, dáár doe ik niet aan mee," zei mevrouw zeer voorbarig.
»Ja, hoor; wat zeg jij d'r van, man?« »Dina heeft eer van haar werk«, zei pa. Nel en Jo vonden het huis ook mooi. Die vonden alles mooi. Ze waren moe van de reis, maar toch stormden ze den tuin in. »Wat een groote«, riep Jo. »Kijk eens Nel, boomen ook! Wat bloeien ze mooi!« »Prachtig! Wat zouden 't zijn?« »Ik wed, appelboomen.« »Maar 't kunnen ook wel pereboomen zijn!« »Zullen we eens vragen?«
Ja komaan, waarom zou je niet wandelen als je er lust in hebt; een kwartiertje heen en een kwartiertje terug. Ei, wat zou je ervan zeggen als papa eens meeging, hé? Maar kindlief, hoe beef je zoo?" "Uw handen drukken wat zwaar pa." "O popje, popje! Hij zoent haar op de wang: "Kom kruidje-roer-me-niet, dan gauw maar den hoed opgezet. Hier heb ik den mijne.
Maar 't was mis, want ma zei zeer beleefd: "Als ik verzoeken mag," en pa: "Zeker Suze," zoodat ze toch tot een: "En u mijnheer?" tot Van Bavik werd genoodzaakt, waarop deze beleefd voor 't zoete bedankte, terwijl de candidaat-notaris, die, na het: "Om u te dienen," nog geen woord gesproken had, eens toonde hoe hij hier thuis was, en tamelijk hard een: "'k Wél Suus," deed hooren.
"Pa!", riep Amélie, nog nalachend, "Chris en Kobus kijken uit 't dakraam!" In 'n oogwenk kwamen meneer en mevrouw aangevlogen. "Wat doen jullie hièr!", bulderde meneer voor het dakraam zwevend. "Chris, dat's toch werkelijk onnet," sprak mevrouw bedaard-aanpeddelend. "Na bed en je mond houen!", schreeuwde meneer.
Woord Van De Dag