United States or Liberia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Όχι βέβαια εμένα. Ίσως της μακαρίτισσας της μάννας της . . . ΜΙΣΤΡΑΣ — Πες καλύτερα της μάννας της μάννας της και τράβα κορδέλα ως τη συχωρεμένη την Εύα, ως την πρώτη μάννα, πάει να πη, όλων των γυναικώνε. ΒΕΡΑ — Είναι στις κακίες του ο κ. Φλέρης σήμερα. Αφίστε τον. ΦΛΕΡΗΣ — Έστω ... ΜΙΣΤΡΑΣ — Μα τι κακίες, κοκώνα μου, τι κακίες! Ο Τάσσος πάει να πη, είναι ένας παράξενος άνθρωπος.
Θαρρώ δεν πολυπροκόβουνε στις χώρες αυτά τα βουνήσια τα λούλουδα. Εκεί βλέπεις άλλα. Εκεί είναι πολιτισμός. Εκεί μόλις και νοιώση ο καλός ο νοικοκύρης πως σιμώνει το τέλος του, δίνει το μισό το είναι του σ' ένα σπιτάλιο και τελειώνει. Έτσι τελειώνει κ' η κοκώνα του να πάει στο θέατρο, την ώρα που κάθεται η νοικοκερά μας κι ακούγει γειτόνισσες.
Δεν είναι παράξενο, φίλε μου. Έχομε παραδείγματα στην ιατρική που και γέροι καμμιά φορά ξαναβγάζουνε το χρυσό δοντάκι . .. Ωστόσο θαρρώ πως δεν έχεις το δικαίωμα να βασανίζης περισσότερο το κορίτσι σου. Ίσως θα μετανοιώσης αργότερα και θάναι αργά ... Ένας γιατρός σου μιλεί. ΦΛΕΡΗΣ — Δεν ήρθε η ώρα της ακόμα. Ας χαρή τη ζωή της... Δεν έχω δίκιο, κοκώνα μου;
ΛΕΛΑ — Είσθε ο πλέον ανόητος αξιωματικός του στρατού. Και ίσως ο ωραιότερος! ΑΝΘΥΠΟΛ. — Α! α! α! Ποια είνε αυτή η γυναίκα; Η ευθυμία της αρχίζει να υπερβαίνει τα όρια. Φαίνεται μεθυσμένη. Δεν ξέρω ακριβώς. Τη βλέπω δύο τρεις μέρες στα λουτρά. Φαίνεται πως είναι φιλενάδα της θεατρίνας. Είναι ολίγον από το είδος των ευθύμων γυναικών. Πάει να πη .... Κατάλαβες, κοκώνα μου;
Γιατρέ δεν είσθε ευχαριστημένος από τη νοσοκόμα σας; Πέστε μου; ΜΙΣΤΡΑΣ — Ενθουσιασμένος. Μα τι βρήκατε, αστείο, κοκώνα μου; ΛΕΛΑ — Δεν ξέρω. Και η μορφίνα και η βελονίτσα σας που την κάψατε στη φλόγα και σεις ακόμα με τη σοβαρότητα που κρατούσατε τη βελονίτσα αυτή, όλα μου φάνηκαν τόσο αστεία. Δεν είναι αστεία; Χα, χα, χα! Στο Θεό σας, γιατρέ.
Διωργάνωσα αυτό το γεύμα εδώ μέσα στα δέντρα, ύστερα το αποβέγγερο ως που να περάση αυτή η νύχτα. Τώρα θα βάλω τα δυνατά μου να καταφέρω τον Τάσσο να φύγη με το πρωινό βαπόρι. Αν τα καταφέρωμε ως το τέλος, πάει καλά. Ειδεμή ο Θεός βοηθός. ΒΕΡΑ — Σας θαυμάζω, γιατρέ. Δείχνετε πως είσθε ένας σπάνιος φίλος. ΜΙΣΤΡΑΣ — Το καθήκον κάθε ανθρώπου, κοκώνα μου .. .
Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Ήρθε να ρωτήση για την παράσταση .. . Πάει να πη δηλαδή πως ο αφέντης.... Η ψιλή κουβέντα πούχανε στήσει ψες το βράδυ κάτω στα μπάνια δε μου πολυάρεσε. Αμ' η άλλη; Τι θα γίνη με την άλλη; Ο Θεός να βάλη το χέρι του. Καλά έλεγα εγώ να φύγουμε μίαν ώραν αρχήτερα από δωπέρα. ΔΩΡΑ — Εσύ είσαι εδώ Μπάρμπ-Αργύρη; Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Εγώ, κοκώνα μου. ΔΩΡΑ — Πού είναι ο Μπαμπάς;
Η κοκώνα της χώρας τα θέλει τα δάκριά της να τα χύση στο θέατρο. Δεν της μένουνε για ζωντοχήρες και για χαροκαμένες. Στη χώρα έχει ανοιχτά μαγαζιά, και πηγαίνει όποιος θέλει και βρίσκει το Ψυχικό. Στο χωριό τέτοια μαγαζιά δεν έχει. Πηγαίνει η φτωχή στης αρχόντισσας, της δίνει τον πόνο της, και παίρνει ένα κομμάτι ψωμί.
ΛΕΛΑ — Στην υγειά σου, ανθυπολοχαγέ. Ζήτω η ευθυμία! Στην υγειά σας, γιατρέ. Να θυμάσθε πως σας έκαμα μια φορά τη νοσοκόμα. ΜΙΣΤΡΑΣ: — Ευχαριστώ, κοκώνα μου. Ευχαριστώ. Μα εκείνη η βελονίτσα σας γιατρέ. Με τι κακία που τη μπήξατε στο δέρμα της φιλενάδας μου. Τι σκληρός άνθρωπος που είσθε. Εγώ δε θα σας άφινα ποτέ μου να με τρυπήσετε έτσι. ΜΙΣΤΡΑΣ — Είσαστε τόσο λιγόψυχη, κοκώνα μου;
Λέξη Της Ημέρας