United States or Réunion ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ang pinto ng tahanan ni aling Juana ay nakapinid para kay Manuel; subali't bukas sa binatang makikilala natin sa susunod na bahagi at dahil dito'y palaging malungkot si Edeng; sapagka't sa mula't mula pa'y tinubuan ng wagas na pag-ibig kay Manuel, at hindi na wawaglit sa kanyang isipan ang maligayang panahon nang sila'y mga bata pa.
Ito'y sinabi ko lamang, huag mong lílimutin yaong wika: na ang mapagkatiwala madalas mapan~ganyaya iyong tatandaan aalis. Lalabas si Soledad Malungkot. Soledad. Guiliw kong asawa! bagaman,t, mahapdî, sa puso,t, panimdim ang isasangunî, pag iinutan ko, na maimungkahî sabahay naito'y huag mamalagui. Vico.
N~guni, ang totoo, si Elsa n~ga ay madali nilang napanibaguhang malungkot noon at siya rin namang kaagad ibinulong n~g hipag na si Dioni at ipinagbilin pang huwag pagpapansinin pagka't walang anoman. Kaya, ang isinagot na lamang n~g isa sa kanila'y: Kung ganyang ikaw ay may dinaramdam na kalungkutan, ay ibig naming makiramay sa iyo, Elsa.
Pasigao . Akoy hindi makababatok sa iyo pagka't ako ay komang. Agong. Huag kang sumigaw dito ka itatabi sa tabi ng bastidor pagcaladcad tatan~gnan sa tain~ga lalapit na dahan dahan cay Pedro Pakiram-daman mo kung sino ang darating. Pedro. Pasigao . Ooooo mahaba magigising si Soledad waring magugulantang uupo sa silla malungkot. Soledad.
N~gayo'y pamuli pang umaawit-awit sa dilag mong kimkim, gandang maka-Lan~git, kung may alinlan~gan sa taghoy, sa hibik, ay maging saksi pa ang aking hinagpis . Aninong malungkot noong kahirapan ang buhay n~g tao sa Sangsinukuban, ang tuwa't ligaya'y hinihiram lamang kaya't ulap waring dagling napaparam.
Bakit pa lumaki't natutong human~ga't ang paghan~ga pala'y kapatid n~g luha? Puso ko'y malungkot! Malungkot na tila Ibong walang laya't lagas na sampaga, Sa pasan-pasan kong mabigat na sala'y Lason at patalim ang magpapabawa. Ang ayos n~g mundo ay isang kabaong, Nagtayong kalansay ang puno n~g kahoy, Dila n~g halimaw iyang m~ga dahon At sigaw n~g api ang in~gay n~g alon.
Napangitî si Gerardo ng isang malungkot na ngitì. Pagkaráan ng ilang sandalî ay banáyad na sumagót: "Kung akó man pô ay nagkaduróg-duróg, ang gayón ay waláng kailángan sa ákin!
Dito'y panay na kaligayahan ang aking naranasan; subali't doo'y panay na kalungkutan ang aking makakaulayaw sa araw at gabi. Ako nga'y malungkot at napatulo pa ang aking luha. ¿Nguni't naroroon na'y ano pa ang aking gagawin!? ¡at mayroon man ay wala nang mangyayari! Dumating kami sa Batangan. Mahusay ang Panahon, ang langit ay maaliwalas at malamig ang amihan.
Ng inyong matanto akoy hindi komang matigas tigas pa ang aking balakang n~g iyong matatap aking binatukan ang mapagmapuri na apô-apôan. Agong. Sa loob. Pedro, Bakokoy. Ang Dalawa. Tinatawag kami n~g hunghang. aalis patakbo ang dalawa lalabas si Soledad malungkot si Vico naman sa dakong kanan. Soledad.
Naito ang pahimakas ni Rizal na isinatagalog niya: =PAHIMAKAS NI DR. JOSE RIZAL= Pinipintuho kong Bayan ay paalam, lupang iniirog n~g sikat n~g araw, mutiang mahalaga sa dagat Silan~gan, kalualhatiang sa ami'y pumanaw. Masayang sa iyo'y aking idudulot ang lanta kong buhay na lubhang malungkot; maging marin~gal man at labis alindog sa kagalin~gan mo ay akin ding handog.
Salita Ng Araw