United States or Latvia ? Vote for the TOP Country of the Week !


Za czém wielkie powstały w całéj karczmie szmery; Ksiądz Bernardyn uciekł się do swéj tabakiery, W koléj częstował mówców, gwar zaraz ucichnął, Każdy zażył przez grzeczność i kilkakroć kichnął; Bernardyn korzystając s przerwy, mówił dalej: Oj wielcy ludzie od téj tabaki kichali! Czy uwierzycie Państwo, że s téj tabakiery, Pan jenerał Dąbrowski zażył razy cztery?

Zaczim i to, co v njej czitami, musjało sję nje v Palestinje, ale v Kaszubach stać. K. Moj Panje, jo jem wuczeł dosc vesokje szkòłe e mjeł jem szkolneho, co liczeł przez setmedzesęt lat e vjele mog pamjętac; a ten mje pòvjodel, że pòłacenje Palestina zovje pònaszemu Kaszebe. P. Ęj, moj Bracje, twoje Kaszubi Palestiną! Pokaż mj też jednę vjoskę podobną do Palestinskich; a zaraz Cj uvjerzę.

A nasz pan, co mu łysina Prześwieca się jak ta psina, Myślisz, że jest postrzyżona?” „A wąsiki ekonoma, Odpowiada zaraz żona, Co mu wiszą jak u sosny, A błyszczą jak namaszczone, Sąż golone, czy strzyżono?” „Bierz ci licho twego pana I pana i ekonoma, Dobrze, że jest suka doma, Choć tak szpetnie ogolona.” „Toć i jam się ucieszyła. Odpowiada zaraz żona.

Kiedy czynić coś, to czynić zupełnie i wszechstronnie, pomyślał, a sięgnąwszy do kieszeni, dyskretnie począł długo szukać czegoś w portfelu... Znalazłszy wreszcie tam przekaz na okaziciela w "Credit Lyonnais", wskazujący sumę dwóch tysięcy franków, rzekł swobodnie: Choć to niegrzecznie bardzo z mej strony tak zaraz niemal po poznaniu opuszczać panie, skłonił się uprzejmie w stronę dwóch kobiet jednak panie wybaczą, uczynić to będę zmuszony, i...

Wracając już po północy przechodziliśmy przez ulicę Feuillantines. Świeciło się w oknach, więc zaczęliśmy wydawać okrzyki, służące nam za hasło porozumienia w takich wypadkach. Poliński świetnie naśladuje ryk wołu i bek barani. Okno się otworzyło i ukazali się... oczywiście oboje. Turski powiedział nam, abyśmy chwilę poczekali, a zaraz zejdzie i pójdzie razem z nami do domu.

"A ja com zyskał za rany i znoje? Com zyskał, że od maleńkiego wieku Z pieluchów zaraz przewiniony w zbroje, Książę, jak Tatar, żył o końskiem mleku?

Jeszcze jedno, będzie kwita, Zaraz pęknie moc czartowska. Patrzaj, oto jest kobieta, Moja żoneczka, Twardowska. „Ja na rok u Belzebuba Przyjmę za ciebie mieszkanie, Niech przez ten rok moja luba Z tobą, jak z mężem zostanie. „Przysiąż jej miłość, szacunek I posłuszeństwo bez granic: Złamiesz choć jeden warunek, Już cała ugoda za nic.”

Wtém spójrzawszy w bok ujrzał o dwadzieścia kroków Człowieka, który równie miłośnik widoków, Z głową zadartą, ręce włożywszy w kieszenie, Zdawało się że liczył oczyma kamienic. Poznał go zaraz, ale musiał kilkn razy Krzyknąć, nim głos Hrabiego usłyszał Gerwazy.

Cały dzień ledwo mi wystarczał na spełnienie obowiązków przy kochanej armatce, a i przez noc nie przestawałem myśleć o tym przedmiocie mojej miłości. I tak, jednej nocy śni mi się bitwa, a naprzeciw mię kogoż widzę? feldmarszałka Dybicza! Zaraz biorę na cel paf! i moja kula przecina go na dwie połowy.

Gdyby nie twoje, hrabio, odwiedziny, Ja sam-bym w łóżku był już od godziny. *Parys.* Pora żałoby nie sprzyja zalotom; Dobranoc, pani, poleć mnie swej córce. *Pani Kapulet.* Najchętniej, zaraz jutro wybadam; Na dziś zamknęła się, by żal swój spłakać. *Kapulet.* Hrabio, za miłość naszego dziecięcia Mogę ci ręczyć; mniemam, że się skłoni Do mych przełożeń, co więcej, nie wątpię.

Słowo Dnia

zagradzających

Inni Szukają