United States or Democratic Republic of the Congo ? Vote for the TOP Country of the Week !
Het middelpunt van al die ongewone drukte op dit vroege morgenuur was een groot veld, dat op eenigen afstand van het kasteel op de hoogvlakte lag. Daar draafden en zwoegden de knechten en werklieden, om het terrein voor het steekspel in gereedheid te brengen; daarheen begaven zich ook de poorters van de naburige kasteelen, die met hunne gezinnen naar het schouwspel kwamen kijken.
Dan was het alsof de nacht er vorm aannam in hunne krommende lijven die daar zwoegden. Het zwarte stof maskerde hunne bezweette gezichten, waarin het wit der oogen feller schitterde bij 't schemerige, rosse lamplicht.
Wie dus een uur later ter markt kwamen keken niet weinig verwonderd, dat er geen bloemen meer te koop waren, doch een honderdtal werklieden ijverig zwoegden om er stallen op te slaan. Mijnheer Vermaat behoefde zich dus over de herkomst van de bloemenschat zijner bengels niet langer te bekommeren en ging welgemoed weer aan zijn werk.
Snepvangers trok blijmoedig op, kocht voor een dubbeltje sigaren en ging dan naar den boterwinkel om zijn vriend af te halen die juist zijn tweede lichtgekookt eitje uitlepelde. Voor het station was de beweging even druk als den vorigen dag. Wagens en karren kwamen het plein opgereden, mannen zwoegden onder hun gepak, soldaten hielpen, vrouwen sleurden met drenzerige kinderen.
Laat ons nu maar spoedig opstaan en aan het graven gaan." Zij werkten een half uur in het zweet hun aanschijns, doch zonder gevolg. Zij zwoegden nog een half uur, weder zonder baat. Toen zeide Huck: "Worden die schatten altijd zoo diep begraven als deze?" "Somtijds, niet altijd. Meestal niet. Ik geloof, dat wij op de verkeerde plaats zijn." Zij kozen daarom een andere plek uit en begonnen weder.
Op de akkers, die verder zich uitbreidden, naar het dal toe, waar schuilde het kleine dorp, zwoegden de oogstwroeters, lage gebukt en traag-wordend onder den last van het machtige werk. De winden waren stille gevallen, en altemets klonk in 't zwijgend geluchte de roep van een boever of 't krijschend gewet van een zeis.
Zij zwoegden er soms halfnaakt, met openhangend hemd en bloote armen, of in hun baaitje alleen. Het zweet droop van het glimmend zwarte aangezicht. Hoe had hij gegruwd van hen. Maar al die verschrikkingen gingen voorbij. Dat was de vroegere kinderachtigheid die uitgeroeid moest worden. Daarvoor kwam overmoed in de plaats, de overmoed der brutale kracht.
"Het Comburgsche HS; het Zutfensch-Groningsche HS, het HS der Pelgrimage van der mensceliker creaturen, de Heidelbergsche fragmenten...." Ze zette zich opeens op, en 't bloed vloog naar haar hoofd: 't was om dól van te worden, zoo'n heele middag zitten, terwijl vlak voor de deur 'n schuit met steenen werd afgeladen, en al die menschen zich bukten, en sjouwden en zwoegden in den frisschen winterdag, met de kou tegen hun warme lijven.
In Yokohama had men nu misschien regen, in elk geval eene bewolkte lucht en hier, ver boven alle wolken, genoten wij den heerlijksten zonneschijn. Wij zwoegden verder opwaarts, steeds omkijkende naar het schouwspel beneden ons. Machtige stralenbundels drongen door de wolkenlaag heen, verscheurden haar en brachten haar in beweging.
Maar beneden zwoegden al de witte verschijningen, vuns van moord, over de onder hen bibberende keienbaan op de stuipende beenen voort. "Zij zijn moe, ze zullen vallen, monsieur Badaud." Voorbij slingerde het oude negerlijf in de aschkleurige vodden, rood onder een émail van bloed.