Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 juni 2025
Daar wilde ik den volgenden morgen een foto nemen. Toen keerde ik naar het kamp terug. Het was avond geworden; de zon ging rood onder, en de nevels zweefden als een ring om de bergen. Toen schoot nog een zware dampzuil omhoog, waarvan de eene zijde zich in het zonlicht baadde, terwijl de andere donkergrijs was. De top smolt samen met den avondhemel. Het was wonderschoon, maar het duurde kort.
De andere plaats is die waar Iö verhaalt, hoe zij het eerst tot de liefde van den god die haar rampzalig maakte, getrokken was: Gedurig zweefden nachtgezichten om mij heen, Op 't maagdlijk leger; die, met fluisterende stem, Dus tot mij spraken: o volzalig maagdelijn! Hoe blijft ge uw staat bezwaren, daar de heerlijkste echt U werd beschoren?
Wonderbaar hooge boomen groeiden er; prachtige en met duizend kleuren getooide bloemen, vlinders en vogelen, bloeiden en zweefden er, en de liefelijkste geuren doorbalsemden er de lucht. Suriname heette het, dat wist zij, en ook, dat zij er eenmaal gewoond had in een landhuis te midden van tuinen groot, ja, zoo groot, als zij er hier nooit een gezien had.
Hij moest nog eens 't hart in zich voelen opspringen van vreugde en zijn gedachten opvlammen in een roes. O, dat gezegend brouwsel! Zomerzon, vogelgezang, al de geuren en schoonheid van den zomer zweefden er over heen. Nog éens, eer hij verdwijnt, wil hij geluk en zonneschijn indrinken. Toen ruilde hij eerst het meel, toen den zak en eindelijk de slee alles voor brandewijn.
Zij maakten zich los uit de hoeken in wolkige kronkelende pakjes, schuifelden langs de wanden en de zoldering, zweefden sidderend midden door de kamer, weken weêr te-rug in de wanden en meubels, kwamen weêr te voorschijn, sloten zich tot een wolk samen en losten zich op in een ragfijne zwarte stofpoeyering.
Schoon, maar vreeselijk, zweefden ze voort door de lucht. Ze namen de richting naar de vlakte, en Akka slaakte een zucht van verlichting. De oude leidstergans had opgehouden met eieren te leggen, en jongen groot te brengen, en placht in den zomer den tijd te verdrijven met van het eene ganzennest naar het andere te gaan, en raad te geven over 't broeden en over 't verzorgen van de jongen.
Scrooge volgde het tot aan het venster: overmoedig in zijne nieuwsgierigheid. Hij keek naar buiten. De lucht was vol spookgestalten, die in rustelooze haast klagend her- en derwaarts zweefden. Scrooge had er verscheidene bij hun leven gekend.
Hij dacht aan de diepte van het stille, heldere water voor zich, hoe gezellig het daar moest zijn, tusschen die waterplanten, in dat vreemde schemerlicht, en dan weer aan de verre, prachtig gekleurde wolken, die boven de duinen zweefden, wat daar wel achter zou zijn en of het heerlijk zou zijn daarheen te kunnen vliegen.
Zij plukten van de prachtigste bloemen, maar namen ook het verachte boterbloempje en het wilde vergeet-mij-nietje mee. «Nu hebben wij bloemen!» zei het kind, en de engel knikte; maar hij vloog nog niet naar God op. Het was nacht, het was doodstil; zij bleven in de groote stad en zweefden in een der nauwe straten rond, waar hoopen stroo, asch en vuilnis lagen; het was verhuisdag geweest.
Zij had de gravenkronen niet van zich gestooten, die boven haar hoofd zweefden, zij was de millioenen, die aan haar voeten gelegd werden niet voorbij gegaan, uit verlangen naar Gösta Berling en hij had Anna Stjärnhök niet vergeten. Neen, zij waren onschuldig, geen van beiden had dit gewild.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek