Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juli 2025
Elinor vond, met het oog op haar zuster's jeugd, deze opvatting overdreven; en drong nog nader bij haar moeder aan; doch te vergeefs; gezond verstand, natuurlijke bezorgdheid, vanzelfsprekende voorzichtigheid, alles moest achterstaan bij Mevrouw Dashwood's romantisch overdreven fijn gevoel.
Elinor antwoordde half verlegen, half treurig, dat dit het geval was, en sprak van hoofdpijn, gedruktheid, over-vermoeienis, en allerlei meer, waaraan zij haar zuster's gedrag redelijkerwijze kon toeschrijven.
Uw zuster's bekoorlijkheid en haar ongewone gaven moesten mij wel aantrekken, en haar houding jegens mij, bijna van den beginne, was zóó... Verwonderlijk, wanneer ik bedenk, wat die was, en hoe zij was, dat mijn hart zoo gevoelloos heeft kunnen zijn! Doch ik moet bekennen, in het begin werd alleen mijn ijdelheid erdoor gevleid.
Maar bij een kamp, werpt Parthenopaeus de koning van zijn paard doden wil hij hem niet, want hij hoopt immers zijn zwager te worden maar verraderlik velt een van 's konings trawanten de jonge held, tot grote smart van Eteokles die zelf zijn zuster's hand voor hem bestemd had.
"In elk geval," zei Elinor, die hoopte, dat Mevrouw Jennings niet zóó duidelijk haar zuster's gedachtengang kon volgen, als zijzelve, "denk ik, dat Sir John en Lady Middleton in het eind van de volgende week toch wel naar de stad zullen komen." "Ja lieve kind, dat durf ik ook wel wedden. Mary krijgt toch altijd haar zin."
En denk je, dat ik gelukkig kan zijn, terwijl ik je zóó bedroefd moet zien?" "Vergeef mij, vergeet mij," riep Marianne, haar armen om haar zuster's hals slaande; "ik weet hoe je met mij medegevoelt, ik weet welk een liefderijk hart je bezit, maar toch ben je ja, je mòet gelukkig zijn; Edward heeft je lief; en w
Na eenig tegenstribbelen gaf Marianne gehoor aan haar zuster's dringend verzoek, en stemde op zekeren morgen erin toe, een half uurtje met haar en Mevrouw Jennings uit te gaan.
Ze liep onder het spreken haastig verder; en Elinor versnelde eveneens haar schreden, om Marianne bij te houden, daar zij bijna zeker was, dat het Willoughby niet kon zijn, en zij haar zuster's gedrag niet wilde laten in 't oog vallen. Weldra waren zij geen dertig meter meer van den vreemden heer verwijderd.
Nu, toen lachte hij zoo'n beetje, en trok een gek gezicht, en keek dan weer ernstig, en scheen wel iets bijzonders te weten, en eindelijk zei hij zachtjes: "Als de jonge dames die bij u logeeren, misschien ongunstige berichten mochten hooren omtrent hun zuster's ongesteldheid, dan wil ik nu maar vast tot hun geruststelling zeggen, dat er geen reden bestaat tot bezorgdheid; het zal, denk ik, met Mevrouw Dashwood wel goed afloopen, daar ben ik niet bang voor."
Elinor, zelf niet in staat te beslissen, of het beter voor Marianne zou zijn, te Londen te blijven of naar Barton te gaan, kon geen anderen raad geven, dan geduld te oefenen tot zij wisten, wat hun moeder wenschte, en ten slotte verkreeg zij haar zuster's toestemming, te wachten, tot die wensch hun bekend zou zijn.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek