Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Bij het overlezen van die regels voelde Rodolphe zich als iemand, die in het bloembed, waar hij rozen gezaaid meent te hebben, brandnetels ziet groeien. Hij verscheurde dan het blad papier, waarop hij die rozenkrans van zotheden had afgebeden, en vertrapte het woedend onder zijn voet.
"Santje! wat zijn dat voor zotheden, die u door 't hoofd malen?" zeide mijn moeder. "Ik bedank er hartelijk voor om den man in huis te halen," zeide mijn vader, "en ik wilde dat hij op zijn Pegasus naar China reed." "Dat is een verwénsching en een vérwensching tevens," zeide Suzanna.
Ik moet erkennen dat ik zeer opzie tegen den eersten kransavend en de liefdegeschiedenis van dien Saïdjah. De lezer weet reeds, welke gezonde begrippen ik over liefde heb ... men denke slechts aan myn beoordeeling van dat uitstapje naar den Ganges. Dat jonge meisjes zoo-iets aardig vinden, kan ik wel begrypen, maar 't is my onverklaarbaar dat mannen van jaren zulke zotheden zonder walg aanhooren.
"Gij schijnt er heden smaak in te vinden om mij zotheden te zeggen," antwoordde Botbergen, de borst opzettende: "doch ik denk er niet op te antwoorden." "Niet? Gij waart anders altijd beroemd wegens uw vlugge antwoorden.... met den mond namelijk.... Doch nu herken ik dien éénen passagier: het is Gerard Preys, en die andere is Leendert Leendertz: maar wie is die derde, die naast den veerman zit?"
"Broer" Benjamin, zoo had juffrouw Hofland in haar brief aan Blankaart verteld, was gewoon koning David "de Heilige Sukkelaar" te noemen! Het is een van de vele zotheden, die de "fijnen" over den bijbel ten beste gaven. Poesten = blazen. Konkels = oorvegen. Verspild. Tante Hofland had namelijk in haar brief beweerd, dat de Franschen het "teeken des beestes" op het voorhoofd dragen!
Nu moet men weten, dat ik wel verscheidene bepaalde wenschen en plannen had, als bij voorbeeld, een schoon rijzig man te wezen met lange zwarte knevels en eene losse bevalligheid van taal en manieren, waar ieder onwillekeurig door ingenomen werd, zooals mijn neef de student, die allerlei buitensporigheden bedreef, maar wiens dwaze grillen en phantastische zotheden ieder onweerstaanbaar deden lachen.
"De deur uit, Juffrouw! Nu heb ik genoeg van je zotheden." "Jawel, ik zal wel heengaan," zei Juffrouw Marie, "als ik maar eerst geld voor mijn gordijnen krijg." "Die prullen," riep de gravin, "wil je nog geld voor die oude prullen hebben? Neem ze meê. Ik wil ze nooit meer zien. Neem ze dadelijk mee." En de gravin rukt de gordijnen af en gooit ze Juffrouw Marie achterna. Want nu is ze woedend.
"Ho! ho! mijn koninkrijk en mijn onderdanen?" antwoordde Richard ongeduldig: "ik zeg u, Wilfrid, de besten onder hen betalen mijn zotheden met gelijke munt. Bij voorbeeld, mijn zeer getrouwe dienaar, Wilfrid van Ivanhoe wil mijne stellige bevelen niet gehoorzamen, en leest evenwel zijn Koning de les, omdat hij zich niet nauwkeurig naar zijn raad gedraagt.
Dat volkje denkt immers aan niets dan aan zotheden; het wringt zich immers in duizenden plooien, altijd weer andere karakters. Zij vertoonen zich zelfs als monsters. Bah! praat er mij niet van. Neen, weet je hoe ik ze beschouw die komedianten? Als marionetten-poppen; zij amuseeren ons totdat ze versleten zijn, en dan weg er mee."
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek