Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 8 juni 2025
Noch de zoogmoeder, noch haar zoon, waren door Van Male herkend geworden, en den ganschen nacht, dien Geertje wakende aan de bedstede had doorgebracht, gaf hij geen teeken van bewustzijn.
Maar toch, trouwe zoogmoeder! het laatste werk van uw Willem was een wél doordacht werk, ofschoon het hem nader tot zijn einde voerde. Geertje! wettig zijt gij Van Males erfgename; want het wettige testament berust in handen van den langen notaris.
Frans was om een boodschap gezonden, en de komenijman, die dus zelf de wacht moest houden, kwam voor. "Ha! zoo! ben jij het vrouw Willems! moet je weer 't een en ander?" "Och, neen," was het antwoord van Willems zoogmoeder, die wij na zooveel jaren heel wat veranderd, dat is: verouderd, vermagerd en verbleekt wederzien: "Ik moet mijn Frans, mijn jongen, noodzakelijk spreken.
Telkens was hij op het punt om Geertje of den speelmakker zijner kinderjaren te herkennen, maar telkens ook werd dit gewenschte uitzicht weder verijdeld. Eindelijk echter viel der trouwe zoogmoeder het geluk dier vurig gewenschte herkenning ten deel.
En de zoogmoeder gevoelde zich eensklaps sterk tot de heerlijke roeping om, met het reiner en verhevener voedsel dat thans haren boezem doorstroomde, de rozen eens hoogeren levens, de lachjes des vredes en der blijde hope op zijn ontvleesde kaken in 't aanzijn te roepen. "Spare God hem daartoe het leven!"
Weder ligt hij roerloos; opnieuw heeft een flauwte hem vermeesterd, en het daglicht heeft reeds uitgeschenen eer de zoogmoeder hem in de oogen ziet, in de oogen, die haar treffend de oogen van haar echtvriend herinneren, toen zij die sloot nadat hij gestorven was. "Willem! zeg, wil je iets? Kan Geertje iets voor je doen? Zie, ik sta hier bij je.... Je ziet me immers wel? En hier is Frans. Willem!
En toen toen deed de rammelende man, die zoolang in de plooien der gordijnen stond, nog een schrede voorwaarts, drukte de hand zachtjes op de borst van zijn vriend, en de laatste ademtocht vlood "naar het Huis des Eeuwigen Vaders, naar het eeuwige Huis waarin vele woningen zijn." De taak, die de zoogmoeder op zich nam, was volbracht. Willem, de goede maar verwaarloosde jongen was gestorven.
't Is nu, in den Voltaire gezeten, met het hoofd aan vrouw Geertjes boezem geleund, dat wij hem wedervinden. "En zou dat mogelijk zijn Geertje?" vraagt de zwakke, terwijl hij de oogen tot de vrouw opheft, die vertroostende woorden tot hem sprak. "Mogelijk, Willem?" antwoordt de zoogmoeder: "Het is een vaste en zekere waarheid!
Maar neen! het was niet onmogelijk. De trouwe zoogmoeder zou er voor waken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek