United States or Saint Barthélemy ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij verbeeldde zich dat hij zijn hart gesloten had voor alles en dat zijn verstand wikte en woog om hem voor nieuwe tegensvallers te behoeden. Goedsmoedig had hij zich verzoend met het leven, en zijn dagelijksche ochtendpraatjes met den Speeker hadden hem teruggevoerd op effen paadjes waar noch ontroering, noch avontuur dreigde. Zijn hondje laten wateren werd hem een aangename bezigheid.
Deze bekeek de haan goed, sloeg hem in de onderdeelen gade, wikte en woog, deed eenige vragen: de ongelukkige weifelde. Bruno was zenuwachtig, en keek hem vertoornd aan. "Maar zie je dan die breede schub niet die hij daar, bij zijn spoor, heeft? Zie je die pooten niet? Wat wil je meer? Kijk die beenen 's, spreid die vleugels 's uit! En deze gespleten schub boven deze breede, en deze dubbele?"
Ooit van zijn leven, een adverbiale accus. Vgl. "heb ik mijn leven!" Vgl. Warenar 1053, var. Mned. Woordenb. 1169. opgetogen, gespannen, ingespannen. Maiombe wikte ernstig haar droevige toestand. Vgl. 739, 751. "Hy is die ware liefde plant: Als vader van den echten bant." Vgl. van Helten, Vondels Taal II, § 212. Voor het duitsch: E. Bernhardt, Zs. f. D. Phil., 1903, 145.
Zich hullend in dikke rookwolken, peinsde hij, wikte en woog, herkauwend wat gedurende den heelen dag niet uit zijn kop was geweest, wat hem meer vervuld had dan de gedachte aan Lowis: hij zou kost wat kost een moteurken bezitten ... Een teug slurpend aan zijn nog vol glas, mengde hij zich een oogenblik in 't verwoede, dol rumoerige gesprek ...
In het halfdonkere winkeltje was de man bezig met schikken. In de achterkamer zong een vogel. Dus wilt ge een kanarievogel houden, wikte de raadgever met scherpe neusstem. Ja! Een of meer? Ik denk... Daar zit het gevaar... één zangvogel is een plezier... meer, het kweeken, wordt een drift... ik kon mijn goesting altijd intoomen, maar dat kunnen weinig menschen...
De plezante bazin, welke gehoord had van het gevecht door Geerten voor haar geleverd, was er door gevleid, en wel inziende hoe onmisbaar hij voor haar bedrijf was, had ze eenigszins berouw gekregen, dat ze hem met Franske bedrogen had ... Maar den jongen, krachtig-levenslustigen roeier met het lenige lijf en het mooie haast fijnbesneden nauw-zongebruinde aangezicht, wilde ze óók niet lossen ... vooral nù niet meer ... Ze peinsde en herpeinsde, wikte en woog, tot heur breed geweten zich tevreden stelde met de zoete oplossing, ze alle beî te houden den jongeren uit groote verwachtende liefde, en in stilte ... den ouderen om zijn diensten, en openlijk ... Zoo was het goed want op Franske, kon ze niet zoo erg rekenen: hij was veel jeugdiger dan zij en vroeg of laat trouwde hij toch eens met zijn eigen lief, waarmee hij kamerde.
Langzaam, als wikte en woog hij zijn woorden, hervatte hij: "Erg vleiend voor me dat u zoo denkt en...zoo moet het ook wezen! Niettemin zal 't u, jongeman, niet onbekend zijn, welke zware lasten ons hier op de Filippijnen drukken.
Zoo wikte en woog Enide het vóór en tegen van hare handelwijze en tobde zich af met het uitdenken van middelen, die Erec met haar zouden verzoenen, totdat het eindelijk begon te dagen tusschen de boomen en kort daarop de zonnestralen haar koesterend omvingen. Toen ontwaakte Erec, geheel verfrischt door zijne lange sluimering.
Woord Van De Dag