Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juni 2025
Wie zich uitsluitend aan de muziek wijdt, zal in den beginne, als hij woest van natuur is, week en buigzaam worden als het erts in den oven, en zijne ruwheid zal verzacht worden.
De keus der helden verraadt den nauwen samenhang met de ridderlijke romantiek: Hector, Caesar, Alexander Jozua, David, Judas Maccabaeus Artur, Karel de Groote en Godfried van Bouillon. Van zijn leermeester Guillaume de Machaut neemt Eustache Deschamps de gedachte over; hij wijdt er tal van gedichten aan.
Niets is werkelijk klein; wie zich aan de onderzoekingen der natuur wijdt, weet dat. Hoewel de wijsbegeerte zich evenmin beroemen kan op het aangeven der oorzaak als op de bepaling der werking, verzinkt toch de aanschouwer in grondelooze verrukking bij deze werkingen der natuurkrachten, die alle tot éénheid voeren. Alles werkt tot het geheel.
Toon mij de vrucht die verrot eer men haar plukt!" Faust wijdt zich aan de dronkenheid en het genot dat met smarten zegent, aan den haat der liefde, aan het verdriet, dat de ziel verkwikt. Voor geen smart gesloten, wil hij genieten wat toebedeeld is aan de gansche menschheid, haar vreugd èn jammer; zijn eigen zelf tot het zelf der menschheid verbreeden, en met haar wil hij ten onder gaan.
Het een is dat dit belang der kinderen niet bewezen kan worden; het ander dat het niet de diensten van het moederschap zijn waaraan de vrouw zich geheel wijdt, maar dat het de diensten van het geslachts-leven zijn.
Gansch en al had' weêrgebracht Uit den Acheronschen nacht! Kunt gij zulke weelden geven, Zeegnende Blijhartigheid! 'k Ben bereid Met u te leven. O, sprak in 't eind dit hart niet meer, Nu toch geen hart zich 't mijne wijdt! Maar toch, al mint mij niemand meer, Ik min altijd. Mijn dagen zijn in 't najaarsgrauw, Der liefde bloem en vrucht verdween; De worm, de kanker en de rouw Zijn mijne alleen!
Zeer in trek is bij voorbeeld het gedicht, waarvan elke strofe eindigt met een spreekwoord. Een ongenoemde wijdt in zulk een vorm een schimpdicht aan den gehaten prévôt van Parijs, Hugues Aubriot, bij diens smadelijken val.
Aan den grootschen maar moeilijken plicht om geliefde en moeder te gelijkertijd te zijn wijdt de laatste haar beste krachten; het wordt haar godsdienst, om met alles wat in haar is, 's levens genot tot zaligheid te verheffen.
Dit herinnert mij eene Ode aan de aalbes, van een onzer dichters: "'t Lust mij zingend u te loven, Ed'le bes, gezond en frisch! Heerlijk ooft van Neêrlands hoven, Sieraad van der burgren disch! Mijne zangster, die haar toonen Aan 't eenvoudig-ed'le wijdt, Zal ook met een lied u kroonen, Die eenvoudig edel zijt. Andren zingen abrikozen; Perzik, uw verheven zoet!.."
Gij gelooft toch wel, dat ik er van oordeelen kan, en ik zeg u gij hebt talent en gij zult het ver brengen als gij u geheel aan de kunst wijdt, gelooft gij dat ook niet, Roestink?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek