Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 23 juli 2025
Kitty werd tengevolge van haar kennismaking ook met madame Stahl nader bekend en deze verhouding zoowel als Warenka's vriendschap oefende een heilzamen invloed op haar uit. Kitty gevoelde zich ongelukkig, zij zocht troost en vond dien nergens.
Maar hoe verheven ook haar karakter was, hoe roerend haar levensgeschiedenis, hoe zacht en treffend haar woorden waren en hoezeer ze Kitty ook in geestdrift brachten, deze zou haar toch niet van harte hebben kunnen lief krijgen, als zij haar niet al dien tijd met Warenka's oogen had aangezien. En voor Warenka was haar mama het toppunt van volkomenheid.
Na Warenka's mededeelingen over madame Stahls doen en laten, vormde zij zich een bepaald levensplan. Waar zij ook mocht wonen, wilde zij even als een nicht van mevrouw Stahl, van wie Warenka haar verhaald had, overal de ongelukkigen opzoeken en helpen, waar zij vermocht; zij wilde goede geschriften uitdeelen, de misdadigen en gevangenen uit den bijbel voorlezen.
Dat wilde ik wel eens weten en van haar leeren," dacht Kitty, terwijl zij Warenka's kalm gelaat beschouwde. De vorstin verzocht Warenka nog iets te zingen, en Warenka hief een ander lied aan; zij deed dit even kalm, juist en schoon, terwijl zij in rechte houding met de magere, ietwat bruine hand de maat aangaf. Het stuk, dat in het muziekboek volgde, was een Italiaansch lied.
Zij ontdekte, dat zij nu 's avonds steeds in een Fransch evangelie las, dat madame Stahl haar geschonken had, hetgeen zij vroeger niet had gedaan; dat zij haar gewone kennissen vermeed en met de zieken verkeerde, die onder Warenka's bescherming stonden en voornamelijk met de familie van een armen Russischen schilder.
Maar, hoewel de hand niet antwoordde, straalde toch van Warenka's gelaat een stil, blijmoedig, ofschoon ietwat treurig lachje, dat haar groote, maar fraaie tanden deed zien. "Ik heb het zelf al lang gewenscht," zeide zij. "Maar gij hebt het altijd zoo druk...." "Integendeel. Ik heb haast niets te doen...."
Toen mevrouw Stahl nu later vernam, dat Warenka haar eigen dochter niet was, beschouwde zij haar toch als zoodanig, te meer daar Warenka's bloedverwanten kort daarna allen stierven. Nu vertoefde madame Stahl reeds sedert tien jaren bestendig in het buitenland, zonder het bed weer te hebben kunnen verlaten.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek