Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 1 juni 2025
Wie heft daarginds, aan Vlaandrens boorden, Uit bosch en beemden 't hoofd omhoog, Ten sieraad dier bekoorlijke oorden, De lusthof voor des vreemdlings oog? Wie prijkt daar in die vruchtbre streken, Maar schier den strakken blik ontweken, Die langs de golvende akkers weidt, En toont ons, door 't verblindend pralen Van vorstenhof en marmren zalen 't Bekoorlijk beeld der needrigheid?
Daar derft de Raad des lands geen krachten, geenen moed, Tot wering van het kwaad, tot staving van het goed. De zon van het Gezag doet hare vruchtbre stralen Dáár van den hoogen trans, van haren hemel dalen . WILLEM VAN HAREN, Lof der Vrede, 's Hage 1742, 53, 59, 61.
Nu streelt gij 't juichend hart door hemelzoete ontroering, Dan heft gij 't naar omhoog in stoute geestvervoering, Of slaat het met den schrik des Heeren! Gij betreedt De frissche dalen, en het groene moschtapeet Ontluikt; de vruchtbre dauw drupt uit uw mantelzoomen; Uw vinger strooit alom de kleuren: 't groen der boomen, 't Sneeuwwit der lelie, 't blauw des hemels!
Zoo zijn wij genaderd tot het eerwaardige Delft, een onvergelijkelijk type van oud-Hollands steden, thans met 32000 inwoners. Waar de noordelijke hemel Over 't vruchtbre vlak zich welft Van Zuid-Hollands groene beemden, Ligt het oud en statig Delft. Reine straten, frissche grachten, Fiere kerken, ruim en groot, Huizenreeksen, bont gegeveld, Draagt het rustig in zijn schoot.
Uit riet en lisch en elzenstutten, Op aan den stroom ontwoekerd land, Verhief zich aan den oeverrand Een schamel dorp van visschershutten, Wier vruchtbre streek een breede plas, Wier rijkdom fuik en schepnet was. L. v. d. Broek. Welke ziener zou aan de wieg van dit dorpje zijn ontwikkeling tot een wereldhaven hebben voorspeld?
Weg, sluier der verblinding! Het weten maakt ons wijs. Het menschelijk Verstand Ziet wel in 't rond, maar 't heeft tot grijpen slechts één hand. Vervul het met iets goeds; het zal niets ijdels zoeken. Maar laat geen ledigheid u 't zorgloos hart verkloeken. Ons weten schildert ons wat goed en kwaad is, voor, En dringt ook in ons hart, ter vruchtbre kennis, door.
Schonk natuur u steile muren, Duinen van onvruchtbaar zand; Neen, o neen! maar kunst van dijken, Die u van rondom beschermt, Woekerde uw zoo vruchtbre slijken Uit de Scheld, die u omarmt. O, Zuid-Bevelandsche beemden, Vruchtbaar zonder wederga, Dat u 't starend oog der vreemden Diep getroffen gadesla.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek