Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 7 juli 2025
De vorige maand logeerde ik bij goede vrienden, de Elliott's, in de buurt van Dartford. Lady Elliott wilde een danspartij geven. "Maar hoe kan dat nu?" zei ze; "mijn beste Ferrars, zeg me toch eens, hoe ik dat moet aanleggen. In dit huisje is geen enkele kamer groot genoeg voor tien paren, en waar moeten we soupeeren?"
Toen Dolly in Kitty's vriendelijke met snijwerk versierde kamer trad, die er even frisch en zonnig als de bewoonster zelf voor twee maanden uitzag, herinnerde zij zich met hoeveel lust en liefde zij dat vertrek het vorige jaar ingericht hadden.
Als het geen valstrik was om hem schrik aan te jagen en de uren kwamen werkelijk zoo dicht achter elkander aan, waar zou hij dan zijn, als zij weer rond waren geweest! Elf. Eer nog de klank van het vorige uur was gestorven, sloeg reeds een nieuw. Om acht uur zou hij de eenige rouwdrager zijn bij zijn eigen begrafenis; om elf uur
Voor deze redeneering bestaat wel eenige grond, zoolang van de auteurs zelf geen maatregelen uitgaan, om dengenen, die hunne werken wenschen te vertalen, op- of uit te voeren, het verkrijgen hunner toestemming gemakkelijk te maken. Zoo heeft in Engeland in de tweede helft der vorige eeuw het aldaar bestaande uitvoeringsrecht zonder voorbehoud tot bedenkelijke gevolgen geleid.
Ge kunt trouwens het dier heden middag bezichtigen en ik twijfel niet, of het zal u een meer dan voldoend pand toeschijnen.» De gaarkeukenhouder nam voorloopig dit voorstel aan en begon met Pheidippides de bestanddeelen van den maaltijd saâm te stellen. «Wat dunkt u,» vroeg hij, «van een schapebout in olie gebakken en omringd door olijven?» Pheidippides knikte goedkeurend. «En wat visch betreft, zou, dunkt mij, een thonijn.....» «Geen thonijn, bij Hermes!» riep Pheidippides verschrikt uit; «sedert ik in de vorige week mijn maag aan thonijn overladen heb, kan ik dat gedierte zelfs niet hooren noemen.
Velen waren blond van haar, doch bruingezengd, lange littekens, welke zij uit vorige gevechten gehaald hadden, lagen als diepe groeven op hun aangezicht; voor hen waren dit lauwertakken, van hun dapperheid getuigende.
«'t Is hier al net zoo zeurig als buiten," begon de eerste der twee weêr. «Zoo!" sprak zijn metgezel. «'k Woú dat 'k een vat bier had," vervolgde de vorige, het oor van zijn glas met de volle hand omvattend. «Heere mijn tijd, een vat bier." «Zoo!" antwoordde de tweede, een wolk rook in de ruimte sturend. «Hoe krijgen wij den dag om," vroeg de eerste verder. «Die is bijna om," zeide de andere.
Het Zesde Boek van de Amadis-Serie behandelt de avonturen van Florisano, zijn neef; maar daar deze niet in rechte lijn afstamt van de vorige helden, en hij daarenboven onverdragelijk vervelend is, zullen wij slechts volstaan met de vermelding van zijn persoon.
Wij weten dat deze eerste proefneming met eene mislukking eindigde. Bij zijn vertrek naar den Kaukasus werd de school natuurlijk gesloten, doch zij werd weer geopend na zijn eerste buitenlandsche reis. Tolstoi was zich zijn gebrek aan theoretische kennis volkomen bewust, en haastte zich dit tekort aan te vullen op de door ons in het vorige hoofdstuk beschreven wijze.
Hoe vele honderden twistschriften uit de beide vorige eeuwen bewijzen dit niet!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek