Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
Zij beklaagden zich te Madrid en verkregen van den zwakken Philips V dat het konvooi, zonder gelost te worden, op de reede van Vigo zou blijven liggen, totdat de vijandelijke vloten zich zouden verwijderd hebben. Terwijl men deze beslissing nam, kwamen de Engelsche schepen in October 1702 in de baai van Vigo aan.
Loyaal liet hij mij de vrijheid, alleen met den gids verder te gaan, maar hij zag er zelf van af. Daar stond ik nu; ik zag het beloofde land en zou het niet betreden, want na eene korte aarzeling besloot ik den oud-vaderlandschen regel: samen uit, samen thuis te volgen, en we keerden dapper te zamen naar Vigo terug.
De millioenen, welke in 1702 in de baai van Vigo met de spaansche galjoenen verloren waren gegaan, leverden hem een onuitputtelijke bron van rijkdom, dien hij, altijd en zonder zich te doen kennen, aanwendde ten voordeele van de volken, die voor de onafhankelijkheid van hun vaderland streden.
't Speet me toen, dat ik reeds een glas Tiroler special-wijn had gedronken, anders had ik me bij ervaring kunnen overtuigen van de bewonderenswaardige uitwerking van dat bier. Hoe 't verder is gegaan weet ik niet, want de tijd maande tot opstappen, en ik had nog eene flinke wandeling tot Vigo. Daar kwam ik het beroemde dolomietendal in, in zijne volle lengte doorstroomd door de Aviso.
Van dezen onderstroom maakte de Nautilus gebruik; hij schoot snel door de nauwe zeestraat. Een oogenblik slechts zag ik de wonderschoone bouwvallen van den tempel van Hercules, die volgens Plinius en Avienus met het lage eiland waarop hij stond gezonken is, en weinige oogenblikken daarna dreven wij op de golven van den Atlantischen Oceaan. De Golf van Vigo.
Toen vertelde ik Ned wat er den vorigen dag gebeurd was, met de stille hoop van hem van het denkbeeld af te brengen om te vluchten, maar mijn verhaal had geen ander gevolg, dan dat Ned Land zijn spijt uitdrukte voor eigen rekening ook niet eens een wandeling in de baai van Vigo te kunnen doen. "Komaan," zei hij, "alle hoop is nog niet verloren. Het is maar een misstoot met den harpoen!
Nog even een terugblik, want 't was toch wel pijnlijk: ik zou nu den mooisten dolomietenberg, den Schlern, niet beklimmen! Na ons in Vigo wat verfrischt te hebben, werd eene andere reisroute opgemaakt, en de reis naar de Karersee aanvaard.
"Wel zeker!" zei ik, nog niet wetende waarom hij mij die les in de geschiedenis gaf. "Ik ga dus voort; ziehier wat er gebeurde. De kooplieden van Cadix hadden een voorrecht, volgens hetwelk zij al de uit Oost-Indie komende koopwaren mochten ontvangen. Het lossen dus van die schatten in de baai van Vigo was tegen hun voorrechten.
Het dal werd steeds ruimer; de weg was goed en het uitzicht steeds prachtiger, zoodat de milde zon vergeten werd en 't nog maar kort geleden scheen toen de hoogte, waarop Vigo ligt, links voor mij lag.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek