United States or Russia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Wanneer de twee Koningen met al de andere ridders reeds gesneuveld waren, en dat zijn paard ook reeds gevallen was, stond Rodolf nog met een wonderbare onversaagdheid te midden zijner vijanden. Hij verweerde zich behendiglijk tegen de Gentenaars, en dreef dezelve met schriklijke slagen van zich.
Het was een krachtig gebouwd man van hoogstens veertig jaar, met een levendig oog, grijzende haren en baard, een verweerde gelaatskleur als van iemand die altijd in de open lucht, in de bosschen of op de vlakte gezworven heeft.
Lang rijdt hij door de steppen, tot hij eens, 's morgens, ziet, Uit de verweerde rotsen, en in 't bewolkt gebied, Hoe rijst een trotsche berg op, en 't is alsof er brandt, Een toorts in krans van nevel: en Sigurd gaat dien kant Waar hij denkt dat van die hoogte men ziet den omtrek goed En Grijsvel hinnikt vroolijk, hij zelf is vol van moed.
Ik geloof, dat ik met pleizier de rekening met hem vereffenen zal." "Er zijn er meer, die datzelfde plan hebben," merkte Old Firehand aan. "Maar een ding is mij nog niet duidelijk. Gij hebt daarstraks gezegd, dat het roode haar van dien Brinkley valsch haar was. Hoe kunt gij dat weten?" "Dat is zeer eenvoudig. Toen hij mij aanviel en ik mij verweerde, greep ik hem bij zijn kop.
Toen de stralen fra Felice's oude kerk bereikt hadden, tintten ze deze rozerood, rozerood werden ook de oude, verweerde zuilen, die den baldakijn boven het beeld droegen, en San Pasquale met den zak, evenals fra Felice zelf. "Wij zien er uit als jonge knapen," dacht de grijsaard. "We hebben nog vele jaren te leven."
Lamme antwoordde niet, doch vloog eensklaps naar hem als een razende stier, wierp hem ten gronde en sloeg op hem uit al zijne macht, doch hij deed hem niet veel zeer, omdat er niet veel kracht in zijne vette armen stak. De schipper gebaarde dat hij zich verweerde, doch liet hem begaan en Uilenspiegel zei op snoevenden toon: Die nietdeug kan maar zien, dat hij ons te drinken betaalt.
Op die avondure pleegt het in het begin van September niet meer licht te zijn, maar ook nog niet donker. Terwijl dan onze jongeling daar zoo stond, zijne zaligheid toefluisterend aan de verweerde baksteenen, hoorde hij van de andere zijde van den lagen muur, die de begraafplaats omsingelt, een helder lachen klinken. Hij spitste de ooren als een schichtig paard.
Na verloop van een uur toen wij ons ver genoeg van Engel verwijderd hadden, zei hij mij, dat hij alles afgeluisterd had, en dat hij ons de kopie-teekening zou afnemen, om ons te straffen voor ons wantrouwen. Meteen trok hij zijn mes, en viel op mij aan. Ik verweerde mij als een wanhopige, maar dat was tevergeefs; hij stiet mij het mes in de borst!" "Schandelijk!" riep Old Firehand.
't Werd een verwoed gevecht, en Klaas verweerde zich dapper, maar hij verkeerde in veel ongunstiger omstandigheden dan Jantje, daar deze de ballen al gereed had liggen. Jantje nam er een stuk of vier in zijne hand, en vloog op Klaas af. Maar dat was Klaas te veel, en hij zette het op een loopen. Jan hem achterna. "Daar gaat hij loopen!" schreeuwden de jongens. "Houd-je goed, Jan!"