United States or Western Sahara ? Vote for the TOP Country of the Week !
Hij was niet zonder reden bevreesd dat hij misschien hier even als bij de Youkon-Indianen weer duikelaars, springers en acrobaten zou aantreffen, die van hem niets te leeren zouden hebben. Den goeden naam van zijnen troep wilde hij dus niet voor de tweede maal aan eene nederlaag wagen. Intusschen verliep de eene dag na den anderen en zij hadden reeds langer gerust dan noodig ware geweest.
Er verliep weer eenige tijd; toen hoorde men den hoefslag van naderende paarden. In het dal, dat zich voor den gebochelde uitstrekte, werden twee naast elkander rijdende mannen zichtbaar; zij waren zeer goed gewapend en bereden, en hielden hun oogen scherp op het spoor van den hoofdman gericht, dat zij volgden.
Naarmate de tijd al meer en meer verliep, klom Ritters bezorgdheid. Zoo hard hij zulks vermocht riep hij het dier eenige malen bij zijn naam, en eenige malen ook den naam van hem, aan wiens zorg hij zijn vriend veilig had toevertrouwd. Geen antwoord, geen geluid zelfs dan het gegons der muggen.
De avond verliep in de grootste orde, onder dansen, muziek, en geregelde pauzen, en men beijverde zich blijkbaar, op het punt van étiquette niet voor het deftigste blanke gezelschap onder te doen.
«Neen, laat het staan!» zei het andere jongetje; «het is zoo'n lief bloempje!» En zoo bleef het dan staan en kwam in de kooi van den leeuwerik. Maar de arme vogel klaagde luid over het verlies van zijn vrijheid en sloeg met zijn vlerken tegen het ijzerdraad van de kooi; het kleine madeliefje kon niet spreken, geen vertroostend woord zeggen, hoe graag het ook wilde. Zoo verliep de voormiddag.
Kaja had een gevoel, alsof zij nooit haar schuld tegenover haar moeder vereffenen kon, de schuld van al die jaren, dat zij zich niet om haar bekommerd had en zij als dood voor haar geweest was! En het was alsof zij zich ook verantwoordelijk gevoelde voor haar vader, die zijn schuld tegenover zijn vrouw vergrootte, iederen dag, die verliep, zonder dat hij naar haar omkeek.
Boven aller verwachting verliep de geheele dienst ongestoord. Scholte kon zijn leerrede houden; het sacrament van den heiligen doop werd aan de beide kinderen bediend; het huwelijk van Gerrit en Jannetje Huiskamp plechtig ingezegend.
En, zooals hij terecht gegist had, hadden de waardige reeders de uitnoodiging, om het huwelijk van Ole Kamp, den eersten stuurman van de Viken, met hunne tegenwoordigheid te vereeren, met de grootste hartelijkheid aangenomen. Intusschen was, hoe traag ook de tijd verliep, toch de 15de Mei genaderd. »Eindelijk! Eindelijk!" had de lieve Hulda Hansen in zich zelve gepreveld.
Woord Van De Dag