Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !

Bijgewerkt: 2 juli 2025


Deze dwaling ... doch genoeg hiervan. Zéker is 't, dat ik van zoo'n naïf-wreede Jokrissiade geen voorgevoel had toen ik zoo verheugd uitriep m'n boek is af, m'n boek is af!

Hadden zij daarvan een voorgevoel kunnen hebben, elk ander symbool van de verschrikkingen des gewetens zou hun toegeschenen zijn, kleur en toon te missen. Voor het verdeeld gemoed van de kinderen onzes tijds is dat valsch en snerpend geluid hetgeen voor een vroeger geslacht het bazuingeschal geweest is, waarmede de joodsch-christelijke eschatologie het laatste oordeel laat aanvangen.

Hij koesterde veel hoop, en zoo de wind hem al tegen was, rekende hij op den stoom. Dien dag nu kwam de machinist op het dek, om met Fogg te spreken en had met hem een lang onderhoud. Zonder te weten waarom ongetwijfeld uit een voorgevoel was Passepartout zeer onrustig. Hij had wel een zijner ooren willen geven om met het andere te hooren wat zijn meester zeide.

'k Heb zoo'n idée, dat die al bijzonder moeilijk te snappen zal zijn!" »Toch zal men hem snappen," antwoordde Fox. »Hoe kom je aan dat idée, kapitein Hod?" vroeg ik. »Wat zal 'k je zeggen, Maucler, 't is een voorgevoel, niets anders!" »Dus," zei Banks, »ga je vandaag den veldtocht al openen?"

Men had daarvan reeds sedert lang een voorgevoel; maar de hedendaagsche wetenschap heeft de strekking, dat al meer en meer en ook afdoend aan te toonen. Of, om duidelijker te spreken, zij heeft de strekking om het getal enkelvoudige lichamen al minder te doen worden; en toch werd dat getal vroeger als onwrikbaar vastgesteld beschouwd.

"Het heeft toch ook zijn goede zijde, om arm te zijn!" zeide Maurice met iets van afgunst en droefheid in zijn stem. "O neen," antwoordde Musette; "als Marcel rijk was, zou ik hem nooit verlaten hebben." "Ga dan maar," zeide de jonge man en gaf haar de hand. "Die nieuwe japon staat je heel goed!" "Inderdaad het is of ik er vanochtend een voorgevoel van gehad heb.

Begin 1805 kreeg hij het voorgevoel, dat òf hij of Schiller spoedig moest sterven. En nauwelijks was Christiane, die hun zoon een eindweegs naar Frankfort zou geleiden, afgereisd, of ze moest in allerijl terug: Goethe was ingestort. Hij leed nu aan een byzonder pijnlijk nierkoliek, en men kon hem van uit de verte hooren schreeuwen.

»Tenzij hij haar Fiona genoemd had, broeder Sib, dat wil zeggen: de onvergetelijke schoone uit de gaëlische tijdperken." »Had hij geen voorgevoel van het bestaan onzer Helena, broeder Sam, toen hij schreef: »Zij verlaat hare schuilplaats, waar zij in het geheim zuchtte en verschijnt, getooid met hare schoonheid, als de maan in het oosten op den rand eener wolk...."

Menigmaal wanneer hij vermoeid was kwam er een neêrslachtig voorgevoel in zijn ziel, dat al zijn verlangen vergeefsch zou zijn, zich nimmer zou uiten, maar verzwinden om niet, en hij peinsde ernstig somtijds wat het wel was, dat hij 't liefst zou willen ter wereld, maar wist het niet.

Daar deed zij geloften voor haren vriend en offerde zij geurige stokjes terwijl zij voorover geknield in den voorhof van den tempel lag. Dien dag gevoelde zij behoefte de godin Koanine op nieuw aan te roepen en haar nog vuriger te bidden dan anders. Een voorgevoel zeide haar dat hij, dien zij zoo angstig verbeidde, door een groot gevaar werd bedreigd.

Woord Van De Dag

1195

Anderen Op Zoek