Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
"Ja.... het zij zoo!" hernam Uncle Prudent, "....en laten wij iedere gelegenheid benutten, die zich zal voordoen." "Goed, dat zullen wij." "De Albatros" ging de voorzitter van Weldon-Institute voort, "zal blijkbaar de Kaspische zee overstevenen, en daarna boven Europa, hetzij in het noorden boven Rusland, hetzij in het westen boven mildere landstreken zweven.
"Hoe heet die zonderling?" vroeg de heer Phil Evans, secretaris van Weldon-Institute. "Robur," antwoordde Uncle Prudent met duidelijk verstaanbare stem. "Hoe?" vroegen een aantal leden, die meenden niet goed verstaan te hebben. "Robur," herhaalde de voorzitter met nog duidelijker stem, als dit mogelijk geweest was.
"Wel, om tot ons uitgangspunt terug te komen. Gij blijft toch steeds onbevattelijk, Phil Evans." Deze keek boos; maar zweeg tegen zijne gewoonte in. Waarschijnlijk rekende hij, dat een gekibbel tusschen voorzitter en secretaris thans minder passend zoude zijn. De opmerking van Uncle Prudent, hoewel barsch geuit, was toch volkomen juist.
Hij was het, die op het luchtschip de Albatros bevel voerde! Hij was het, die bij wijze van weerwraak Uncle Prudent, Phil Evans, en op den koop toe ook den neger Frycollin ontvoerd had!
De tweeduizend kilometers van de Behring-zee, gerekend van de eerste Aleutische eilanden af tot aan de uiterste punt van Kamschatka, werden in vier-en-twintig uren afgelegd. Voor Uncle Prudent en Phil Evans bood zich waarachtig geene te beste gelegenheid aan om te ontvluchten.
Maar in weerwil van dat stoomgehuil, ging het spektakel voort, ja vermeerderde zelfs. Toen nam de voorzitter den hoed van het hoofd, waarop, dank zij dit laatste redmiddel, eene gedeeltelijke stilte intrad. Het was waarlijk tijd ook. "Eene mededeeling!" riep Uncle Prudent, terwijl hij een kolossalen greep deed in zijne snuifdoos, die hem nimmer verliet.
De uitslag van dat twistgeschrijf was, dat de politie bleef hetgeen zij was en hetgeen zij steeds zijn zal op onze aarde, die, in weerwil dat zij niet volmaakt is en ook niet zijn kan, de beste aller werelden genoemd moet worden. Het was een rare toestand, waarin Uncle Prudent, Phil Evans en de knecht Frycollin zich bevonden. Zij hadden een band voor de oogen, en een prop in den mond.
Een weinig vóór middernacht sprak Uncle Prudent: "Het is tijd!" Onder de kooien der hut was eene lade. In een dier laden legde Uncle Prudent de dynamietpatroon, welke aan haar ontstekingsmiddel bevestigd was. In die lade kon de lont branden, zonder zich door hare lucht of door haar knetteren te verraden.
Waarachtig, wanneer Uncle Prudent en Phil Evans het luchtschip en hen, die zich aan boord bevonden, in de meest geheimzinnige eenzaamheid wilden begraven, dan was de gelegenheid uiterst gunstig. En, als zij het niet deden, dan werd dit veroorzaakt, doordat hen nog het daartoe benoodigde middel ontbrak.
Want, was er ook al niets bijzonders in, dat deze zitting plaats had, zoo was het toch merkwaardig, dat zij geopend werd door Uncle Prudent, die daarbij door Phil Evans bijgestaan werd. De voorzitter, kalm en waardig, liet den storm van toejuichingen en handgeklap voorbijgaan en wegsterven, zonder dat hij ook maar een enkel gebaar maakte, om hem te bezweren of te matigen. En dat was alles.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek